Με θλίψη αποχαιρετούμε τον εμβληματικό Έλληνα σκηνοθέτη Τάσο Μπιρσίμ, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω και να καλωσορίσω, κατά την επίσκεψή του στην Δημοτική Κοινότητα Φυλής τον Μάιο του 2017.

Σημαντική προσωπικότητα του Κινηματογράφου και της τηλεόρασης με σπουδαίες δουλειές εντός κι εκτός Ελλάδος ο Τάσος Μπιρσίμ, έχει γράψει ιστορία ως ο «Μάγος» των Πολιτικών συγκεντρώσεων του ΠΑΣΟΚ ενώ την υπογραφή του φέρουν δεκάδες εκπομπές και ντοκιμαντέρ.

Κατά τα γυρίσματα του Καναλιού της Βουλής στη Φυλή και στην εκπομπή “Από τόπο σε τόπο” πρόσφερε φιλικά τις πολύτιμες οδηγίες του αποδεικνύοντας πως υπήρξε ένας άνθρωπος με αγάπη για τη δουλειά του, τις τέχνες, την ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.

Θα τον θυμόμαστε πάντα χαμογελαστό και ευπροσήγορο, έτσι όπως είχε φερθεί στον απλό κόσμο που έσπευσε να του εκφράσει τον θαυμασμό και την αγάπη του, κατά την πολύωρη παραμονή του στον τόπο μας.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

 

Η διοίκηση του Δήμου είναι συλλογική υπόθεση. Χρειάζεται να δουλέψουν πολλοί άνθρωποι, όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά, στον τομέα του. Με ενδιαφέρον για τον τόπο και κυρίως για τους ανθρώπους. 

Αυτό ακριβώς δείχνει και μια ανάρτηση που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο, όπου μια κυρία ευχαριστεί τον Πρόεδρο της Δημοτικής Ενότητας Φυλής Μίλτο Παπαδήμα. Τι έκανε; Κάτι απλό και δύσκολο, συνάμα. Διέθεσε τη γεννήτρια του σπιτιού του για να αντιμετωπίσει διακοπή ρεύματος, στο νοικοκυριό της συνδημότισσάς μας, ώστε να λειτουργήσει το μηχάνημα υποστήριξης της αναπνοής για τη μητέρα της. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Μίλτο, αλλά και στη δημότισσα που εξέφρασε τις δημόσιες ευχαριστίες της. Όχι γιατί το είχε ανάγκη ο Μίλτος, αλλά ως παράδειγμα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Δείτε την ανάρτηση:

 

Τη Δευτέρα 3 Ιουνίου 2024 και ώρα 11:00 π.μ. στον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων, θα τελεστεί τρισάγιο για τον επαναπατρισμό μέρους των οστών του Έφεδρου Ανθυπασπιστή ΜΧ Ιωάννη Ηλιόπουλου του Σταύρου, και της Αργυρώς Καμπόλη από τα Άνω Λιόσια, που θυσιάστηκε ηρωικά μαχόμενος στην Κύπρο το 1974. Μετά την τελετή τα οστά θα ενταφιαστούν στο Παλαιό Κοιμητήριο Άνω Λιοσίων.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

 

 

Το CHRISTAL είναι μια νέα άφιξη στην αγορά των Άνω Λιοσίων, στο χώρο του ενδύματος, με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Ένα κομψό κατάστημα με γυναικεία ρούχα και αξεσουάρ, στην καρδιά της πόλης, στην οδό Στρατηγού Λιόση. 

Με εξαιρετική βιτρίνα, καλαίσθητες επιλογές, όμορφο χώρο και φιλικές τιμές, το CHRISTAL καταθέτει μια πολύ αξιόπιστη πρόταση στο γυναικείο αγοραστικό κοινό των Άνω Λιοσίων. 

Για του λόγου το αληθές, ας το επισκεφθούν τα κορίτσια, καθώς βρίσκεται εν λειτουργία, ενώ την 1η Ιουνίου 2024 ανοίγει και επίσημα τις πόρτες του με την τελετή των εγκαινίων. Συμπερασματικά, το CHRISTAL είναι ένα μαγαζί που τονώνει την αγορά της πόλης μας. Μια αγορά που μπορεί να κρατήσει στον τόπο μας τον κόσμο, ως προϋπόθεση οικονομικής ανάπτυξης.

CHRISTAL
Στρατηγού Λιόση 8, Άνω Λιόσια
Τηλ. 210-2474888
Christal.fashionroom@gmail.com

 
«Παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα, για τα φλέγοντα ζητήματα της ενδοοικογενειακής βίας και των δολοφονιών γυναικών, με αφορμή το κήρυγμα της εορτής των Αγίων Μυροφόρων, στον ομώνυμο Ιερό Ναό της περιοχής Ανακάσης του Δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού».

Ακολουθεί το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου:

«Το σκοτάδι αδερφοί μου κρύβει παγίδες, κρύβει ζωή, κρύβει θάνατο, κρύβει δυσκολίες, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει κάποιο φωτεινό σημείο για να προχωρήσει κάνεις μπορεί να χάσει το δρόμο του ή μπορεί να βρει έναν άλλο δρόμο, που οδηγεί αλλού, έτσι λοιπόν απόψε την παραμονή της εορτής των Αγίων μυροφόρων γυναικών το σκοτάδι παίζει ένα σημαντικό ρόλο, όπως έπαιζε και στην τότε εποχή, όπως και στην σημερινή, την δική μας. Ο ποιητής ενός ύμνου που ακούσαμε απόψε κι αναφέρεται στις Μυροφόρες μας λέει ότι οι: «Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες ὄρθρου βαθέος, ἀρώματα λαβοῦσαι τοῦ Κυρίου τὸν τάφον κατέλαβον, ἅπερ δὲ οὐκ ἤλπιζον εὑροῦσαι, διελογίζοντο εὐλαβούμεναι τοῦ λίθου τὴν μετάθεσιν». Πρωί, πριν την ανατολή του ηλίου πορεύονται οι Μυροφόρες γυναίκες, έχοντας αρώματα στα χέρια τους, για να αλείψουν το νεκρό σώμα του Ιησού, ξέροντας που είναι κατατεθειμένος, σε ποιο τάφο βρίσκεται, επειδή ήταν παρούσες όταν ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος κατέβασαν το σώμα του Ιησού από το σταυρό και το απέθεσαν στο κενό μνημείο. Περπατούν λοιπόν μέσα στο σκοτάδι με την ελπίδα να συναντήσουν έστω και νεκρό το δάσκαλο τους, έχοντας τη δυσκολία του λίθου, της μεγάλης δηλαδή πέτρας που κάλυψε την είσοδο του μνημείου.

Κοιτάξτε λοιπόν μια έκπληξη μεγάλη! Σε μια εποχή που η γυναίκα ήταν ένα κατώτερο είδος, που κινδύνευε πάρα πολλές φορές, όπου το ρωμαϊκό δίκαιο την ονομάζει res, δηλαδή πράγμα, ένα αντικείμενο δηλαδή που μπορούσε να πωληθεί και να αγοραστεί, σε εκείνη την δύσκολη εποχή, κάτω από την τυραννία των Ρωμαίων κατακτητών, κάτω από την δυσκολία που βρισκόταν μετά την απόφαση του ιουδαϊκού συνεδρίου για την θανατική καταδίκη του Ιησού, περπατούν στο σκοτάδι και δεν χάνουν το δρόμο τους. Φτάνουν στο μνήμα και εκεί αντί για το θάνατο συναντούν τη ζωή. Γιατί ο Χριστός έχει αναστηθεί για αυτές, για τους μαθητές του, για τον κόσμο ολόκληρο. Ήρθε εδώ στον κόσμο μας, σαρκώθηκε, για να πάψει το σκοτάδι να αποτελεί δυσκολία στην επικοινωνία των ανθρώπων, για να πάψει να είναι ζοφερό κι επιτέλους να φανερωθεί κάποιο φως.

Οι Μυροφόρες γυναίκες λοιπόν, σε μια δύσκολη εποχή για τη γυναίκα, συναντούν στον τάφο αντί για τον θάνατο τη ζωή και τα χρόνια περνούν, και οι αιώνες περνούν και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μας η γυναίκα αρχίζει να αποκτά μια άλλη θέση, παύει να είναι αντικείμενο και γίνεται μέρος του σώματος του Χριστού, όπως και οι άντρες και για σκεφτείτε, αιώνες τώρα χριστιανισμού, με αυτή τη θεώρηση του προσώπου της γυναίκας, που θα έπρεπε να έχουμε φτάσει; Προφανώς σε μια πραγματική ισότητα. Τι γίνεται όμως; Μέσα στο σκοτάδι της εποχής μας και πρόσφατα εδώ κοντά μας, ακούγονται κραυγές γυναικείες, που στον τάφο συναντούν το θάνατο και όχι την ζωή, επειδή σε μια δημοκρατική κοινωνία, χωρίς τον φόβο των Ρωμαίων στρατιωτών, χωρίς τα ιουδαϊκά συμβούλια, έχοντας εξισωθεί οι γυναίκες με τους άνδρες, μέσα σ' αυτή την κοινωνία, αντί οι γυναίκες να ζουν ελεύθερες στη ζωή συναντούν το θάνατο, γίνονται τροφή για τον θάνατο.

Οι Μυροφόρες, σε μια ακαλλιέργητη πνευματικά εποχή, συνάντησαν την Ζωή και την Ανάσταση και οι σημερινές γυναίκες, πολλές φορές συναντούν τον θάνατο και την κακοποίηση. Όλοι αυτοί οι αιώνες που έχουν περάσει από την Ανάσταση του Χριστού άραγε δεν άλλαξαν τίποτα σ' αυτή την κοινωνία; Δεν έφεραν περισσότερο φως στο σκοτάδι του τάφου για να φανεί η Ζωή που ανατέλλει από εκεί; Ο Χριστός δηλαδή, αλλά ο λίθος παραμένει και κλείνει την θύρα του τάφου και κυριαρχεί ο θάνατος; Θα ήθελα να σημειώσω σ' αυτό το σημείο, ότι η Εκκλησία μας, η Εκκλησία της Ελλάδος, έχοντας συναίσθηση και βλέποντας τι γίνεται γύρω μας και έχοντας απόλυτη επαφή με την πραγματικότητα, έχει υλοποιήσει αρκετά συνεδρία, ημερίδες και δράσεις ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία και ιδιαίτερα ενάντια στην βία κατά των γυναικών και όχι μόνο αυτό, αλλά το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, έχει σχεδιάσει και εκπονεί ένα ολόκληρο επιμορφωτικό πρόγραμμα, το οποίο διδάσκεται στους κληρικούς και λαϊκούς συνεργάτες της Εκκλησίας, γύρω από αυτό το φαινόμενο, που κατακλύζει τις μέρες μας και όσο πάει και γίνεται ισχυρότερο, γίνεται δυσκολότερο και αντί για την ζωή, έρχεται ο θάνατος και αντί για το φως, το σκοτάδι.

Έτσι λοιπόν το σκοτάδι είναι ένας χώρος θανάτου, δυσκολιών, λοξοδρόμησης. Άραγε, αιώνες μετά από τις Μυροφόρες γυναίκες, που περπάτησαν ελεύθερες σε ένα δύσκολο κόσμο, για να συναντήσουν την ζωή, που βγήκε από τον τάφο, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να πάψουν κάποιες γυναίκες αντί για τη ζωή να οδηγούνται στο θάνατο; Είναι ένα ερώτημα που η Μυροφόρες γυναίκες μας το θέτουν αδερφοί μου και αδερφές μου απόψε και χρειάζεται σύντομα απάντηση, πριν ο θάνατος κυριαρχήσει εμφατικά σε τούτον εδώ τον κόσμο. Χρειάζεται απάντηση τι ενδιαφέρον έχει ο καθένας από μας στο θέμα αυτό και πως μπορούν οι Μυροφόρες γυναίκες, που ήρθαμε σήμερα στο Ναό τους για να τις τιμήσουμε, να γίνουν λαμπάδες φωτεινές και να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής των ανθρώπων, ώστε να πάψουν να χαρίζουν το θάνατο και να δωρίζουν τη ζωή και τότε θα έχει αποκυλιστεί ο λίθος και από τον τάφο θα έχει ανατείλει ζωντανός ο Χριστός, εδραιώνοντας την πραγματικότητα της Ανάστασης.

 

NEIGHBORHOOD είναι το όνομα ενός νέου café της πόλης που άνοιξε, πρόσφατα, τις πόρτες του, με την φιλοδοξία να μπει σε κάθε γειτονιά. Αυτό, άλλωστε, δηλώνει το όνομά του σε ελληνική απόδοση. 

Χωρίς, πάντως, να σημαίνει ότι πρόκειται για ένα συνοικιακό coffe take. Αντιθέτως, οι προδιαγραφές που έχει θέσει είναι υψηλές, σε επίπεδο γεύσεων και ανέσεων: Στρατηγική και εύκολα προσβάσιμη θέση στη Λεωφόρο Φυλής. Άνετος και φιλικός χώρος, με υπερσύγχρονο εξοπλισμό που αποπνέει προσιτή πολυτέλεια. Αλλά και καλοοργανωμένη παράδοση κατ’ οίκον, γνωστή στους αγγλομαθείς και ως delivery. Κατάλογος πλουσιότατος που περνάει τα όρια του καφέ, των ροφημάτων και των αναψυκτικών, μπαίνοντας δυναμικά και στο χώρο της γρήγορης εστίασης, με εκλεκτές σφολιάτες, σάντουιτς, τορτίγιες και γλυκά. 

"Φως φανάρι" ότι Δήμος Πλαβούκος και ο Λεωνίδας Μιαούλης, δύο νέα παιδιά της πόλης, έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά, διαθέτοντας γνώση, ποιότητα και μεράκι. 

Γι' αυτό και προβλέπεται ότι το νέο μαγαζί θα κάνει θραύση και θα γίνει, γρήγορα, στέκι. 

Το ευχόμαστε, ολόψυχα, γιατί όλες οι επιχειρήσεις αποτελούν μοχλό ανάπτυξης για το Δήμο μας! 

NEIGHBORHOOD CAFÉ 

Λ. Φυλής 144 

Τηλ. 210-2484794

Η έννοια της μητέρας αρχίζει από την άγια μορφή της Παναγίας και φτάνει μέχρι την μητέρα όλων μας. Αναδεικνύει την υπέρτατη μορφή αγάπης και τον κίνδυνο της υπογεννητικότητας που απειλεί την κοινωνία μας. Μαζί με τις ευχές μας στις μητέρες όλου του κόσμου, για την Ημέρα της Μητέρας, ας ενθαρρύνουμε θεσμικά και ηθικά τη μητρότητα.

Χρήστος Σπ. Παππούς

Δήμαρχος Φυλής

 

 

 

 

Η πρόωρη απώλεια της Παναγιώτας Βουρνά, σε ηλικία 56 ετών, πριν από λίγες μέρες, ήταν μια τεράστια απώλεια, για το Δήμο Φυλής, όπου εργαζόταν και κυρίως για την οικογένειά της. 

Μια οικογένεια που μέσα στο βαρύ της πένθος βρήκε την ψυχική δύναμη να πάρει μια μεγάλη απόφαση: Να δωρίσει βασικά της όργανα για μεταμόσχευση, δίνοντας προέκταση στη ζωή της μέσα από τη ζωή των ληπτών. 

Η γενναία αυτή απόφαση συγκίνησε τόσο τη Διοίκηση του Δήμου Φυλής, όσο και του Σωματείου Εργαζομένων στο οποίο συμμετείχε η Παναγιώτα. Και ασφαλώς συγκινεί όλους τους συντοπίτες μας. Γιατί αποδεικνύει ότι η πόλη μας είναι κοινωνικά ευαίσθητη και το δείχνει, όποτε χρειαστεί. 

Ακόμη και στις πραγματικά δύσκολες στιγμές…

 

 

 

 

Ο Σούλης, γενάρχης της φάρας του, έδωσε το όνομα στο Σούλι.

Γενάρχης της φάρας των Θανασάτων ο Σούλης (Θανασούλης, Θανασούλιος => Σούλιος)

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

Ο ι γυναίκες των Άνω Λιοσίων, του Δήμου Φυλής είμαστε συγκλονισμένες και αγανακτισμένες που μια ακόμα γυναίκα, μια συνδημότισσα μας έφυγε από τη ζωή με αυτόν τον αποτρόπαιο τρόπο.

Μας γεννά οργή η εγκληματική αδιαφορία της κρατικής μηχανής που οδήγησε στο θάνατο τη νέα γυναίκα που βρήκε το θάρρος να καταγγείλει τον κακοποιητή της στο αστυνομικό τμήμα και βρέθηκε  δολοφονημένη έξω από αυτό !!!!!

Αντί να βρει τη βοήθεια και την προστασία που όφειλαν να δώσουν τα αρμόδια όργανα, εγκαταλείφθηκε μόνη να ψάχνει για το “100” και την “Άμεση Δράση”, μέχρι που τη βρήκε ο δολοφόνος της, ένα μόλις μέτρο από το αστυνομικό φυλάκιο.

Δεν ανεχόμαστε πια αυτήν τη βαρβαρότητα

Δεν συμβιβαζόμαστε να είμαστε καθημερινά έρμαια της κρατικής αδιαφορίας και οι ζωές μας να κρέμονται από μία κλωστή γιατί η προστασία τους θεωρείται κόστος για το κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρχε περιπολικό του τμήματος για να βοηθήσει την δολοφονημένη νέα γυναίκα.

Δεν πάει άλλο με την κρατική βία και τρομοκρατία, από την αστυνομική αυθαιρεσία που αποτρέπει τις γυναίκες να στραφούν νομικά κατά των κακοποιητών και δολοφόνων τους και από την άλλη πλευρά διώκει ποινικά εργαζόμενους και συνδικαλιστές που παλεύουν για τα λαϊκά δικαιώματα. Αν και το αδίκημα είναι αυτεπάγγελτα διωκόμενο, πολλές φορές οι αστυνομικές αρχές ζητούν από το θύμα να κάνει μήνυση, δηλαδή δεν λειτουργεί η αυτεπάγγελτη διαδικασία, ενώ η διάρκεια καταγραφής της μήνυσης μπορεί να κρατήσει και ώρες.

Δεν πάει άλλο με τις τεράστιες ελλείψεις  στις δημόσιες και δωρεάν δομές και υπηρεσίες στήριξης κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, όπως και στις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Ψυχικής Υγείας.

Δεν πάει άλλο να μας λένε “πάτα το πάνικ μπάτον” αντί να προσλάβουν μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό για να αντιμετωπίσει των τεράστιο όγκο των καθημερινών περιστατικών βίας, αντί να πάρουν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα.

Δεν πάει άλλο με τις μακροχρόνιες και πολυδάπανες νομικές διαδικασίες, τις ελλείψεις σε ιατροδικαστικές υπηρεσίες και σε εισαγγελείς για την ενδοοικογενειακή βία. Την απουσία φροντίδας από δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες για τα θύματα βιασμών και σεξουαλικής βίας από μόνιμο επιστημονικό προσωπικό.

Δεν πάει άλλο με αυτήν την πολιτική των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας αφήνει ανυπεράσπιστες γιατί η ζωή μας θεωρείται κόστος για το κράτος και όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η πραγματικότητα  που βιώνουμε καθημερινά αποδεικνύει ότι είναι ψευδεπίγραφο το ενδιαφέρον τους για τη βία κατά των γυναικών. Όχι μόνο γιατί η κακοποιημένη γυναίκα παραμένει απροστάτευτη. Αλλά γιατί καθημερινά είναι αντιμέτωπη με τη βία της ανεργίας, της φτώχειας, των πολέμων, της ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, των πλειστηριασμών, την τρομοκρατία της απόλυσης, το να σε ρωτάνε πριν καν πιάσεις δουλειά αν σκοπεύεις να κάνεις παιδί, να σε απολύουν όταν μένεις έγκυος, την έλλειψη ακόμη και των στοιχειωδών και αυτονόητων μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, το συνολικό τσάκισμα της εργασιακής, της οικογενειακής, της προσωπικής μας ζωής.

Απέναντι σ’ αυτήν την βαρβαρότητα δεν έχουμε άλλη επιλογή : Δυναμώνουμε τη συλλογική μας δράση για να διεκδικήσουμε όλα όσα είναι αναγκαία για να αντιπαλέψουμε τη πολύμορφη βία.

Δεν ανεχόμαστε την μπόχα του βούρκου τους που γεννά η βία της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και τρέφουν όλοι οι μηχανισμοί και οι θεσμοί που τη στηρίζουν.

Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία του δολοφόνου!

Διεκδικούμε :

• Εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών και των παιδιών από τη βία, ιδιαίτερα των απροστάτευτων, στελεχωμένων με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των  ειδικοτήτων, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση και εμπλοκή των ΜΚΟ.

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για όλες. Κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού και κάλυψη των αναγκών μας με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 

Απέναντι στη δυσωδία, η μόνη ανάσα  βρίσκεται στην συλλογική δράση, στην αγωνιστική διεκδίκηση και αλληλεγγύη, υψώνοντας «ασπίδα προστασίας», για να μπορεί κάθε παιδί, κάθε γυναίκα, να ζει μια ζωή αξιοπρεπή, απαλλαγμένη από κάθε μορφής βία εκμετάλλευση και καταπίεση.

Ο Σύλλογος Γυναικών Άνω Λιοσίων, μέλος της ΟΓΕ εκφραζoυμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της αδικοχαμένης Κυριακής.

Σύλλογος Γυναικών Άνω Λιοσίων
03/04/2024