Οι αναμνήσεις από το χτύπημα του Εγκέλαδου στοιχειώνουν τα Άνω Λιόσια…

ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ '99

EΠΑΝΩ, η επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ οι επίσημοι κι οι συγγενείς των θυμάτων μπροστά στο μνημείο του Δημαρχείου και ΚΑΤΩ, στιγμιότυπα από την τελετή, με την ομιλία του Δημάρχου Δημήτρη Μπουραΐμη και την κατάθεση στεφάνου

Η 7η Σεπτεμβρίου στοιχειώνει τα Άνω Λιόσια. Και δε μιλάμε για φέτος, που συμπληρώνονται 13 χρόνια από την αποφράδα μέρα του 1999, που ο Εγκέλαδος ισοπέδωσε την πόλη. Μιλάμε για τα χρόνια που πέρασαν, αλλά και για εκείνα που θα θάρθουν. Ποιος θα ξεχάσει τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κάτω απ’ τα ερείπια; Τις νεκρικές πομπές να διαδέχονται η μια την άλλη στο νεκροταφείο; Τα συσσίτια, τις ουρές στο Ταμείο Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων; Τους τεράστιους καταυλισμούς λυομένων οικίσκων; Τα κτίρια που χάθηκαν και τις περιουσίες που καταπλακώθηκαν; Θα περάσουν χρόνια για να επουλωθούν οι πληγές που άνοιξε ο σεισμός στις ψυχές των κατοίκων της πόλης. Κι αυτό διαπιστώθηκε και φέτος, στο καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών εκείνων που συνέχισαν, για πάντα, το μεσημεριανό υπνάκο. Η ατμόσφαιρα συναισθηματικά φορτισμένη. Η δέηση βάλσαμο στην καρδιά, τα λόγια του Δημάρχου Δημήτρη Μπουραΐμη παρηγορητικά. Κι όμως. Τίποτα δε στάθηκε αρκετό για να παρηγορήσει όσους έχασαν αγαπημένα πρόσωπα κάτω απ’ τα ερείπια. Το’ βλεπες στο απόμακρο βλέμμα τους που πάσχιζε να μην ακουμπήσει το μνημείο. Αυτή την ακανόνιστη πέτρα που ραγίζει καρδιές, κουβαλώντας την πιο συγκινητική αφιέρωση, που έχει, ποτέ, γραφτεί, στην ιστορία αυτής της πόλης. «Σ’ αυτούς που έχασαν τη ζωή τους, πόνεσαν κι υπέφεραν από το σεισμό του 99». Και δεν ήταν λίγοι…