Το 2013 στα πλαίσια της Μπιενάλε της Αθήνας είχαμε θαυμάσει το έργο με το οποίο συμμετείχε ο διακεκριμένος εικαστικός Βασίλης Καμπόλης.
- Τώρα, μετά από δύο χρόνια βλέπουμε ότι τότε, σε μια περίοδο όπου η κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες κορυφωνόταν, το ερώτημα: και τώρα τι; είχε απαντηθεί από τον Βασίλη Καμπόλη με τον πιο βαθύ, τον πιο δυναμικό και τον πιο στοχαστικό τρόπο.
Το αισθητήριο του καλλιτέχνη που διαπερνά τον χώρο και τον χρόνο μπορεί να δημιουργήσει έξοχα σύμβολα που μας αποκαλύπτουν την ουσία των πραγμάτων και μας δείχνουν την πορεία μας.
Είχε ειπωθεί ότι το έργο του ήταν "η συνείδηση της χώρας μας σε μία εικόνα" και οι καιροί ήρθαν και θα έρχονται να το επιβεβαιώνουν!
-Τότε ο Αργύρης Αργυρόπουλος είχε γράψει:
"…Δύο τεράστιοι πίνακες 285 x 120 cm ο κάθε ένας και μία εγκατάσταση, αποτελούν ένα μνημειακό έργο με τίτλο "Αποσύνθεση - Θέση - Σύνθεση"
Το ζητούμενο της Biennale, είναι ένα ερώτημα στην Ελλάδα του σήμερα: Και τώρα τι;
Σε ένα ασπρόμαυρο, χωρίς ίχνος άλλου χρώματος έργο αποτυπώνεται η "Αποσύνθεση" ή "ο θάνατος ενός θαυμάσιου τέρατος", δηλαδή το χθες, η μόλις πριν από λίγο πραγματικότητά μας. Απεικονίζεται μια διφυής μορφή, ανεστραμμένη, σε έναν κατεστραμμένο και ασταθή χώρο.
Ακολουθεί μία εγκατάσταση, η "Θέση" ή "επιδαπέδιοι στοχασμοί", όπου παρουσιάζεται ένα χαρτοκιβώτιο και άτακτα ριγμένα μέσα και γύρω του, "Η Νύχτα" του Μιχαήλ Αγγέλου, το Οργουελιανό "1984", το "Πως να γίνεις εκατομμυριούχος", ακριβά ρούχα, κλειδιά, πορτοφόλια, ρολόγια, τηλέφωνα, καφέδες, κόλλες, παυσίπονα αντικαταθλιπτικά, τσιγάρα, αποτσίγαρα, κ.λ.π. σύμβολα και δείκτες της καθημερινής "σκλαβιάς" και του αποπροσανατολισμού μας, το εδώ και το τώρα μας δηλαδή. Και επί αυτής της "Θέσης" το ερώτημα της Bienale: "και τώρα τι;".
Και εδώ δίνεται η απάντηση: Ή Νίκη ή Νίκη!
Στο έργο "Σύνθεση", η Νίκη σε μια εκπληκτική απόδοση, αγέρωχη πάνω στην πλώρη του καραβιού, χαράζει την πορεία! "Προς νέες ακτές" μας λέει ο Βασίλης και είναι μια Νίκη γαλανόλευκη, δηλαδή η Ελλάδα μας!
Στο τρίπτυχο αυτό έργο αποτυπώνεται, με εικαστικούς όρους, η στρεβλή πορεία μας, το οξύτατο παρόν και η μοναδική μας επιλογή.
Γνώμη μας όμως είναι, ότι δεν πρόκειται απλά για ένα εικαστικό έργο, και ακριβώς εδώ βρίσκεται το μεγαλείο του. Είναι η συνείδηση της χώρας μας σε μία εικόνα! Είναι η αποκρυπτογράφηση του καιρού μας, είναι η κατά μέτωπο αναμέτρηση με την φθορά, με την αλλοτρίωση, με το χαλεπό, το επίπλαστο, το άκριτα ξενόφερτο, με το τέρας που μας μετατρέπει σε υποχείριά του, που μας αποστρέφει από το ουσιαστικό και το ακέραιο, από την ορθή απάντησή μας! Και τέλος είναι αυτό που οφείλει να είναι η Τέχνη.
Τι να πει κανείς λοιπόν; Να συγχαρεί τον Βασίλη; είναι λίγο. Λέμε μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανάταση και την περηφάνια που μας κάνει να αισθανόμαστε. Βασίλη σε ευχαριστούμε!…"
* Δημοσιεύθηκε στην "Επετηρίδα Τέχνης"
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου