 |
| Η ΓΡΙΖΑ θα αναβιώσει, όπως κάθε χρόνο το χορό των ΓΡΙΖΟΦΟΡΩΝ στην Πλατεία Ηρώων, το βράδυ της Πέμπτης, 21 Μαΐου 2015 |
Στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου για τον εορτασμό των πολιούχων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο Σύλλογος Αρβανίτικου Πολιτισμού Άνω Λιοσίων "η Γρίζα" σας καλεί να παρακολουθήσετε την παράσταση των χορευτικών τμημάτων του Συλλόγου, στην πλατεία Ηρώων των Άνω Λιοσίων, την Πέμπτη 21 Μαΐου 2015.
Η παράσταση θα ανοίξει με το παιδικό χορευτικό τμήμα και στη συνέχεια ο χοροδιδάσκαλος της «Γρίζας» Βαγγέλης Σαμπάνης και τα μέλη του χορευτικού παραστάσεων, θα μας μεταφέρουν μνήμες από το Λιοσιώτικο Πανηγύρι, που κορυφωνόταν με το χορό των Γριζοφόρων:
Νωρίς το απόγευμα στην πλατεία του χωριού (σημερινή πλατεία Μητροπόλεως), συγκεντρωνόταν ο κόσμος για να παρακολουθήσει τις γυναίκες, που θα χόρευαν τους καθιερωμένους τοπικούς χορούς, δηλαδή το καλαματιανό, το συρτό και την «πλέξ(ε)ζα» (πλεκτός). Στην αρχή ο χορός ξεκινούσε με λίγες κοπέλες και σιγά σιγά γινόταν ένας μεγάλος κύκλος στον οποίο χόρευαν όλες, ελεύθερες, νιόπαντρες και παντρεμένες. Κυρίως όμως χόρευαν οι ελεύθερες, καθώς έβγαιναν στο χορό έτοιμες για να δεχθούν προξενιά. Έτσι από κάθε οικογένεια έμπαινε στο χορό εκείνη που ήταν η σειρά της να παντρευτεί, όπως είχε ορίσει ο πατέρας της οικογένειας.
Οι λιοσιώτικοι χοροί χωρίζονται σε δύο χρονικές περιόδους, που σήμερα έχουμε ξεχωρίσει σε «εθιμικούς» και «γλεντζέδικους». Στην πρώτη περίοδο, μέχρι δηλαδή τα τέλη του 19ου αιώνα, ο χορός ήταν πλεκτός και ο ρυθμός του απλός. Οι κοπέλες τραγουδούσαν μόνες τους με τη συνοδεία της νταούλας και εκφράζονταν με το λόγο και με δίστιχα, που η κάθε μία είχε ετοιμάσει να τραγουδήσει όταν έμπαινε μπροστά. Έτσι η κάθε πρωτοχορεύτρια κρατώντας το μαντήλι, τραγουδούσε κάθε ένα δίστιχο, το οποίο επαναλάμβαναν οι υπόλοιπες. Τέτοια δίστιχα που έχουν φτάσει στόμα με στόμα αυτούσια μέχρι σήμερα ακούμε στο τραγούδι «Ν’ νε ν’ Μαρίο μόι».
Στην δεύτερη περίοδο, όταν δηλαδή στις αρχές του 20ου αιώνα μπήκαν στο χορό τα όργανα, άρχισε να χορεύεται περισσότερο ο συρτός, που ανήκει στην ομάδα χορών, που σήμερα ονομάζουμε «γλεντζέδικους». Οι χορεύτριες εκφράζονταν πλέον με την κίνηση και εναλλάσσονταν στην κεφαλή του χορού, έτσι ώστε όλες να σύρουν το χορό, προσθέτοντας η κάθε μια τη χάρη και τις «φιγούρες» της.
Ο δημόσιος χορός ήταν λοιπόν στα Λιόσια καθαρά γυναικείος. Οι άντρες χόρευαν δημόσια (στην πλατεία) στις απόκριες, καθώς χόρευαν κυρίως μόνο στα οικογενειακά γλέντια (αρραβώνες, γάμοι). Οι άντρες χόρευαν στο πανηγύρι μόνο «στα όργανα» που έρχονταν το βράδυ στις τοπικές ταβέρνες κι εκεί έμπαιναν στο χορό, όπως στα οικογενειακά γλέντια. Ο κάθε ένας άνοιγε δηλαδή το χορό και αφού χόρευε λίγο έβαζε μπροστά τη σύζυγό του και στη συνέχεια άλλα μέλη της οικογένειάς του, ενώ εκείνος παραμέριζε στη μέση του χορού, χτυπώντας παλαμάκια και «κερνώντας» τα όργανα.
Αναβιώνοντας το πανηγύρι του χθες, το χορευτικό τμήμα παραστάσεων, θα παρουσιάσει τους εξής χορούς:
* Συρτός Παλαιός (γλεντζέδικος χορός, που χορευόταν με κίνηση μπροστά και πίσω και εγκαταλείφθηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και χορευόταν μόνο προς τα μπρος)
* Ν’ νε ν’ Μαρίο μόι ( «πλέξ(ε)ζα» τραγουδισμένη από το χορευτικό)
* Καλαματιανός
* Νταρσά (πλεκτός τραγουδισμένος από το χορευτικό)
* Αποκριάτικος γυναικείος
* Αποκριάτικος αντρικός
* Καλαματιανός αντρικός
* Τσάμικος αντρικός
* Χορός των Γριζοφόρων (συρτός με εναλλαγή της πρωτοχορεύτριας)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου