"Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη ενός οικονομικού πολέμου. Ενός πολέμου από την έκβαση του οποίου εξαρτάται η λαϊκή κυριαρχία, η ανεξαρτησία, η ίδια η ύπαρξή της" τόνισε, μεταξύ άλλων, μιλώντας κατά την επέτειο του ΟΧΙ ο Δήμαρχος Φυλής Χρήστος Παππούς.
Και πρόσθεσε:
"Το μεγάλο ιστορικό δίδαγμα είναι ότι οι Έλληνες του ’40, παραμέρισαν τις μέριμνές τους, τα μικροσυμφέροντά τους, τις μικροανέσεις τους, όλες τις φτωχές καθημερινότητες της ζωής, τους φόβους τους και καταδύθηκαν όσο γίνεται βαθύτερα στην ιστορία τους, στις παραδόσεις τους.
Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Να δείξουμε τις αρετές που έδειξαν οι παππούδες μας. Εγκαρτέρηση, αυταπάρνηση και ενότητα. Να σταθούμε ο ένας στο πλευρό του άλλου, να πάρουμε δύναμη από τη δύναμη του διπλανού μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι πολεμάμε υπό αντίξοες συνθήκες για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας. Ότι αξίζουμε τις θυσίες που υπέστησαν οι πρόγονοί μας για να μας παραδώσουν μια Ελλάδα ελεύθερη και δημοκρατική".
"Έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε. Η χώρα έχει παραγωγικές δυνάμεις και αξιόμαχο ανθρώπινο δυναμικό. Οι νέοι μας διαθέτουν τα εφόδια για να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της εποχής. Η Ελλάδα μπορεί να βελτιώσει τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα", κατέληξε καταχειροκροτούμενος ο Δήμαρχος Φυλής.
Δείτε στο βίντεο την ομιλία:
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας έχει ως εξής:
Σεβαστοί πατέρες, συνδημότες και συνδημότισσες
Η σημερινή επέτειος αποτελεί μια από
τις λαμπρότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας. Με επίκεντρο το μεγάλο ΟΧΙ
σηματοδότησε την πορεία της χώρας σε έναν ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο. Οι
ιστορικοί λένε ότι η συμβολή της Ελλάδας στο χάραμα της νέας εποχής ήταν καταλυτική.
Δεν αποτελεί υπερβολή ότι η αντίσταση της στις δυνάμεις του άξονα καθόρισε την
πορεία των πραγμάτων και οδήγησε στη συντριπτική τους ήττα.
Την 28η Οκτωβρίου του 1940,
ημέρα Δευτέρα και ώρα 5.20 το ξημέρωμα, η χώρα μας δρασκέλισε το κατώφλι της
Δόξας, παρόλο που ενεπλάκη σε έναν πόλεμο που δεν ήθελε, αλλά και δεν μπορούσε
να αποφύγει.
Το μεγαλείο της απάντησης
στο ταπεινωτικό ιταλικό τελεσίγραφο και η λιτότητα του πολεμικού ανακοινωθέντος
θα μείνουν χαραγμένα με χρυσά γράμματα στην Ιστορία : «…Από της 6ης και 30
πρωινής σήμερον αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν τα ημέτερα
τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις
αμύνονται του πατρίου εδάφους.»
Το ελληνικό ΟΧΙ ξάφνιασε
τον κόσμο και πρώτον από όλους τον Ιταλό δικτάτορα. Ήταν σίγουρος πως οι
ενέργειες εκφοβισμού που προηγήθηκαν –με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό της «Έλλης»
τον 15 Αύγουστο του ίδιου χρόνου- είχαν προετοιμάσει το έδαφος για μια άνευ
όρων παράδοση. Ξάφνιασε και τους συμμάχους. «Αν η Ελλάδα ενέδιδε στο
τελεσίγραφο του Μουσολίνι κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να την κατηγορήσει»
είπε σε ραδιοφωνική ομιλία του το 1942 ο Βρετανός υπουργός.
Αλλά το πιο σημαντικό ήταν
ότι το ΟΧΙ έδωσε ελπίδα. «Ο φασισμός δεν είναι ανίκητος» ήταν το μήνυμα. Με
ανεπαρκή ρουχισμό και ελάχιστα πυρομαχικά, μέσα στα χιόνια των ηπειρωτικών
οροσειρών ο ελληνικός στρατός αντιστάθηκε. Με τον ενθουσιασμό και την αυτοθυσία
του κατάφερε όχι μόνο να αντιμετωπίσει την επίθεση, αλλά και να περάσει στην
αντεπίθεση. Διείσδυσε βαθιά στο έδαφος της Βορείου Ηπείρου και κατέλαβε μια
σειρά από σημαντικές πόλεις: Κορυτσά, Μοσχόπολη, Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα.
Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρέθηκαν απωθημένοι 60 χλμ πέρα από τα αλβανικά
σύνορα. Συνέτριψε ο ελληνικός στρατός και τη σφοδρή «εαρινή επίθεση» που παρακολουθούσε
ο ίδιος ο Μουσολίνι.
Όμως, στις 6 Απριλίου του
1941, η Γερμανία, βλέποντας την αδυναμία της συμμάχου της, έσπευσε σε βοήθεια.
Η ιταλογερμανική συμμαχία – ο «Άξονας»- έπρεπε να παραμείνει αρραγής και οι
επιδιώξεις του στη Βαλκανική να υλοποιηθούν. Ο ελληνικός στρατός αντιμετώπισε
με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αυταπάρνηση τις σιδερόφραχτες μεραρχίες
του Χίτλερ. Αλλά, τώρα πια, αυτό δεν ήταν αρκετό. Οι αγωνιστές του Ρούπελ
παραδόθηκαν και οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα στις 27 Απριλίου του
1941.Ακολούθησε μια περίοδος στυγνής Κατοχής, την οποία ο ελληνικός λαός
αντιμετώπισε επίσης με θάρρος και αγωνιστική διάθεση, με ομόψυχη Εθνική
Αντίσταση.
Στην περίοδο της
τριπλής κατοχής η χώρα υπέστη πάσης φύσεως καταστροφές. Οι κατακτητές διέλυσαν
τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Προέβησαν σε υποχρεωτικό δανεισμό από την
Τράπεζα Ελλάδος χωρίς ποτέ να επιτρέψουν το ποσόν, γνωστό σ’ εμάς ως κατοχικό
δάνειο. Καταλήστεψαν την πολιτιστική μας κληρονομιά κλέβοντας πολύτιμα βιβλία,
λεηλατώντας αρχαιολογικούς θησαυρούς και έργα τέχνης. Το αποκορύφωμα της
θηριωδίας τους όμως υπήρξαν τα 89 αναγνωρισμένα ολοκαυτώματα σε όλη την
ελληνική επικράτεια, οι εκτελέσεις αθώων αμάχων, ακόμα και παιδιών, ως
αντίποινα σε πράξεις αντίστασης του λαού μας. Τα αρχεία του Ελληνικού
Υπουργείου Εξωτερικών βρίθουν από επίσημες αναφορές μαζικών εγκλημάτων των
κατοχικών δυνάμεων. Σε πολλά από αυτά τα μαζικά εγκλήματα οι γερμανοί ξεπέρασαν
και τη διαταγή: «100 Έλληνες για έναν Γερμανό». Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους
1.100 νεκρούς στα Καλάβρυτα, τους 444 στο Κομμένο Άρτας, τους 229 στο Δίστομο,
τους 290 στο Μεσόβουνο και 340 στους Πύργους Πτολεμαΐδας, τους 280 στην
Κλεισούρα Καστοριάς καθώς και τη λεηλασία της Κανδάνου στην Κρήτη; Τους 11
συντοπίτες μας Λιοσιώτες και Χασιώτες, στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 στη Χασιά;
Το μεγάλο ιστορικό δίδαγμα είναι
ότι οι Έλληνες του ’40, παραμέρισαν τις μέριμνές τους, τα μικροσυμφέροντά τους,
τις μικροανέσεις τους, όλες τις φτωχές καθημερινότητες της ζωής, τους φόβους
τους και καταδύθηκαν όσο γίνεται βαθύτερα στην ιστορία τους, στις παραδόσεις
τους.
Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε
κι εμείς, σήμερα που η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη ενός οικονομικού πολέμου.
Ενός πολέμου από την έκβαση του οποίου εξαρτάται η λαϊκή κυριαρχία, η
ανεξαρτησία, η ίδια η ύπαρξή της.
Σε αυτό τον πόλεμο πρέπει να
δείξουμε τις αρετές που έδειξαν οι παππούδες μας. Εγκαρτέρηση, αυταπάρνηση και
ενότητα. Να σταθούμε ο ένας στο πλευρό του άλλου, να πάρουμε δύναμη από τη
δύναμη του διπλανού μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι πολεμάμε υπό αντίξοες
συνθήκες για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας. Ότι αξίζουμε τις
θυσίες που υπέστησαν οι πρόγονοί μας για να μας παραδώσουν μια Ελλάδα ελεύθερη
και δημοκρατική.
Έχουμε τη δύναμη να τα
καταφέρουμε. Η χώρα έχει παραγωγικές δυνάμεις και αξιόμαχο ανθρώπινο δυναμικό.
Οι νέοι μας διαθέτουν τα εφόδια για να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της
εποχής. Η Ελλάδα μπορεί να βελτιώσει τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα.
Ας ξεκινήσουμε στο Δήμο Φυλής
αυτή την προσπάθεια μπροστά σε αυτό το μνημείο που αναδεικνύει τη θυσία των
συμπατριωτών μας για την πατρίδα. Έναν μνημείο που για να ανεγερθεί πριν από
περίπου 80 χρόνια η τότε Κοινότητα Άνω Λιοσίων διέθεσε τα έσοδα πολλών ετών,
για να μας διδάξει ότι η η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα,
αλλά με της καρδιάς το πύρωμα. Κι ας αναφωνήσουμε με μια καρδιά και μια φωνή:
Ζήτω η αδούλωτη
ελληνική ψυχή
Ζήτω η ελληνική
νεολαία
Ζήτω το Έθνος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου