Αγαπητοί συνάδελφοι,
όπως όλοι γνωρίζετε, η ιδιότητα του Γενικού Γραμματέα δεν με έκανε να ξεχάσω την ιδιότητα του εργαζομένου του Δήμου Φυλής, δηλαδή του συναδέλφου σας. Με αυτή την ιδιότητα, επιτρέψτε μου να σας απευθύνω, από καρδιάς, δύο λόγια.
Η επισήμανση κάποιων συναδέλφων ότι η κλήρωση, στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας του σωματείου, ευνόησε τρεις εργαζομένους που δεν έχουν ξεκάθαρη εργασιακή σχέση με το Δήμο είναι σωστή, από τυπικής πλευράς. Όντως δεν έπρεπε να λάβουν μέρος στην κλήρωση. Κάποιος άλλος θα έλεγε ότι κακώς παρευρέθηκαν ή και ακόμα ότι κακώς τους προσφέρθηκε ένα κομμάτι από την πίτα…
Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι σωστή από ουσιαστικής πλευράς, γιατί οι εργαζόμενοι αυτοί εργάζονται και προσφέρουν, καθημερινά, στο πλευρό όλων μας. Και θα επιθυμούσαν να έχουν μια ξεκάθαρη εργασιακή σχέση με το Δήμο, σαν τη δική μας. Αν την είχαν, θα δέχονταν, ευχαρίστως, την κράτηση του περίφημου δίευρου υπέρ του σωματείου. Από το οποίο, παρεμπιπτόντως, το σωματείο διαχειρίζεται μόνο το 1,40, αφού το υπόλοιπο 0,60 αποδίδεται στην ΠΟΕ ΟΤΑ…
Ας μην τους μακαρίζουμε, λοιπόν, για την καλή τους τύχη, επειδή κέρδισαν το λαχνό των εκατό Ευρώ. Γιατί κουβαλάνε την εργασιακή ανασφάλεια, που είναι μια από τις πιο ψυχοφθόρες καταστάσεις. Άλλωστε την έχουμε ζήσει, οι περισσότεροι, μέχρι τη μέρα που ο Παππούς μας μετέφερε στο Δήμο και μάλιστα κάθισε στο σκαμνί γι’ αυτό, κατηγορούμενος για κακούργημα…
Δεν πειράζει, συνάδελφοι, που χάσαμε τρεις λαχνούς. Έχουμε σταθερή δουλειά, που παρά τις περικοπές των τελευταίων ετών, μας δίνει τη δυνατότητα να προσφέρουμε στην οικογένειά μας. Οι τρεις «τυχεροί» δεν έχουν. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να τους πικραίνουμε. Το να τους ζητάμε να επιστρέψουν το αντίτιμο της «τύχης» τους είναι προσβλητικό. Όχι για εκείνους, αλλά για μας.
Δεν κατηγορώ τους συναδέλφους που έκαναν αυτές τις επισημάνσεις. Ούτε παριστάνω το σοφό και σας εξομολογούμαι, δημόσια, ότι έχω κι εγώ κάνει λάθη απέναντι σε μέλη της διοίκησης του σωματείου μας.
Αλλά γνωρίζω ότι όλοι μας, παρά τις καθημερινές, αναπόφευκτες διαφωνίες ή μικροσυγκρούσεις στον εργασιακό μας χώρο, παραμένουμε άνθρωποι, έτοιμοι να συνδράμουμε ό ένας τον άλλο. Είμαι πολλά χρόνια στο Δήμο κι έχω ζήσει καταστάσεις που συνάδελφοι βοήθησαν συναδέλφους με εράνους, αιμοδοσίες κ.λ.π.
Γι' αυτό και πιστεύω ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πρέπει να αδικήσουμε τους τρεις συναδέλφους ζητώντας να επιστρέψουν το κατοστάρικο. Γιατί, στην πραγματικότητα, θα αδικήσουμε τους εαυτούς μας…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου