Διαχρονική ανεκτίμητη αξία για τα Άνω Λιόσια ο οδοντίατρος Ζήσης Γραμμουστιάνος

 
ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


Υπάρχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτή την πόλη. Μέχρι και για τις οδοντοστοιχίες μας. Πρόκειται για τον Ζήση Γραμμουστιάνο, που ασκεί, στα Άνω Λιόσια, το επάγγελμα του οδοντιάτρου, κοντά 50 χρόνια. Έναν εξαιρετικό επιστήμονα, μα πάνω απ’ όλα, ένα σπάνιο άνθρωπο.
Γνωρίζοντας ότι το γέλιο είναι το όπλο του, σε μια δουλειά που αν και απολύτως αναγκαία προκαλεί πόνο, το χαρίζει, απλόχερα, μέσα από το αυτοσαρκαστικό και αδυσώπητο χιούμορ του. Χάρη σε αυτό, η επίσκεψη στο οδοντιατρείο του αποτελεί κάτι σαν ψυχαγωγική εκδήλωση. Κι επειδή από μια ψυχαγωγική εκδήλωση δεν μπορεί να λείπει το τραγούδι, ο Ζήσης ειδικεύεται και σε αυτό. Στα καθημερινά, επιμελημένα …live του, από Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και λοιπούς εντέχνους συνθέτες τραγουδάει, ο ίδιος, ακαπέλα. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά συγκλονιστικό, καθώς τη μελωδική φωνή του σιγοντάρει ο οξύς θόρυβος του τροχού και το γλυκό γουργούρισμα του απορροφητήρα σάλιου...
Το όλο σκηνικό της οδοντιατρικής επίσκεψης διανθίζεται κι από πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό. Εις πείσμα του διαδικτύου ο Ζήσης ενημερώνεται αποκλειστικά και μόνο, από τον έντυπο αθηναϊκό Τύπο. Στο γραφείο του αναπαύεται, καθημερινά, μια εφημερίδα, την οποία στην κυριολεξία «κατασπαράζει», στον ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στα ραντεβού του. Στο σαλόνι αναμονής τα πράγματα είναι πιο ανάλαφρα, αφού προτιμά τα περιοδικά ποικίλης ύλης που χαλαρώνουν τους ασθενείς του.
Δουλεύει, σα σκυλί, τις καθημερινές. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κανονίζει τα ραντεβού του όπως εξυπηρετεί τους ασθενείς του. Αλλά το Σαββατοκύριακο αποδρά στην Εύβοια, όπου χαλαρώνει ψαρεύοντας.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να αναφερθεί κανείς στον Ζήση Γραμμουστιάνο, χωρίς να μιλήσει για την επιστημονική του επάρκεια, την ευαισθησία και την ανθρωπιά του. Κάποτε ζήτησα τη βοήθεια νοσοκομείου, του πανεπιστημίου της Αθήνας και εξειδικευμένων οδοντιάτρων για μια εξαγωγή δοντιού σε διαβητικό ασθενή. Όλοι φοβούνταν μήπως προκαλέσει αιμορραγία. Στο τέλος θυμήθηκα το Ζήση. Μου είπε να μην κατεβάσω τον άνθρωπο από το αυτοκίνητο, λόγω των κινητικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Έτσι τον εξέτασε μέσα στο αυτοκίνητο. Είδε το δόντι και με κοίταξε με το γελαστό του βλέμμα. «Καλά οι άλλοι είναι μαλάκες. Εσύ δεν το βλέπεις ότι το δόντι κρέμεται;». Επέστρεψε από το οδοντιατρείο με μια τανάλια και αφαίρεσε το σάπιο δόντι χωρίς να τρέξει μια σταγόνα αίμα. Ο άνθρωπος ανακουφίστηκε. «Τι χρωστάμε;», τον ρώτησε. «Τίποτα να πάτε στο καλό», απάντησε ο Ζήσης.
Σε μια άλλη περίπτωση, που πούλαγα, μαζί με όλη την ομάδα μπάσκετ, λαχνούς για να αγοράσουμε αθλητικές ενδυμασίες, περάσαμε κι από το οδοντιατρείο, αλλά διστάζαμε να μπούμε μέσα. Βγήκε όμως μόνος του ο Ζήσης, όταν είδε το μπούγιο. «Τι θέλετε ρε»; Του είπα διστακτικά ότι πουλάμε λαχνούς για μια τηλεόραση και αγόρασε ένα ολόκληρο μπλοκ. «Μου αρέσει να βλέπω νέα παιδιά να αγωνίζονται για να πετύχουν τους στόχους τους», είπε. Από το διπλανό γραφείο βγήκε κι έκανε το ίδιο, ο μακαρίτης Κώστας Στασινός. Αυτός γιατί του άρεσε ο αθλητισμός.
Ξέρω ότι πολλοί έχουν να πουν πολλές ιστορίες με πρωταγωνιστή το Ζήση Γραμμουστιάνο. Είναι όλες τους αλήθεια! Σας το προεξοφλώ γιατί είμαι βέβαιος ότι θα είναι εκθειαστικές για το γιατρό. Έναν άνθρωπο που γράφει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία της πόλης μας. Με σφραγίσματα, γέφυρες και απονευρώσεις. Αλλά και με αγάπη, χιούμορ, και ανθρωπιά. Ας είναι πάντοτε καλά!