Ελένη Πετροπούλου - 02/10/80 - 27/08/25
Η Ελένη μας...
Δεν ήταν μόνο η ηχολήπτριά μας.
Ήταν η ανάσα ανάμεσα στις λέξεις,
η σιωπή που έκανε τον ήχο πιο δυνατό,
το χέρι που κρατούσε την ισορροπία όταν όλα έτρεμαν...
Στις πρόβες μας ήταν η γαλήνη.
Στις παραστάσεις μας, η ασφάλεια.
Και πίσω από τα φώτα, ήταν η μούσα…
η μυστική πηγή έμπνευσης του συζύγου της και σκηνοθέτη μας Γιάννη Γαλανόπουλου, ο λόγος που οι «Υπερφωτισμένοι» μπορούσαν να γίνονται φως...
Έδωσε σκληρή μάχη για πέντε χρόνια με έναν επιθετικό καρκίνο.
Με γενναιότητα, με αξιοπρέπεια, με χαμόγελο μέχρι τέλους, αντλώντας δύναμη από τους μαθητές της, τις κόρες της, τον Γιάννη και όλους όσοι ήμασταν δίπλα της...
Είδε μέχρι και την τελευταία μας παράσταση σε ένα μικρό ρεπό από το νοσοκομείο...
Τώρα η σκηνή μας είναι φτωχότερη. Μα η ψυχή της είναι πια μαζί με τον αγαπημένο πατέρα της, κι εμείς ξέρουμε πως κάθε φορά που θα ανοίγει η αυλαία, θα είναι εκεί.
Να μας ακούει.
Να μας φωτίζει.
Να μας ψιθυρίζει το ρυθμό της ζωής.
Καλό ταξίδι στο Φως, Ελένη.
Θα είσαι για πάντα η μουσική πίσω από τα λόγια μας...
Θα σε αγαπάμε και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ...
Υ π ε ρ φ ω τ ι σ μ έ ν ο ι
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου