Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τα αμέτρητα μηνύματα αγάπης για την Ελένη μου και συμπαράστασης στο πρόσωπό μου και στις κόρες μας. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε όλους προσωπικά και πιστεύω ότι αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσετε.
Η Ελένη ήταν και θα είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο και ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου. Εδώ και 22 χρόνια μεγάλωσα και ωρίμασα μαζί της. Έγινα δίπλα της καλύτερος άνθρωπος. Κάναμε όνειρα και πετύχαμε μαζί πολλούς από τους στόχους που μπορούν να θέσουν δυο νέοι άνθρωποι στον δύσκολο αγώνα που λέγεται ζωή. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε ως δίδυμο αμέτρητες οικογενειακές στιγμές ευτυχίας. Στα εύκολα και στα δύσκολα ήμασταν πάντα μαζί. Μαζί μέχρι το πρόωρο τέλος και τον δύσκολο αποχωρισμό στο δωμάτιο 518 του νοσοκομείου. Είμαι ανακουφισμένος που οι κόρες μας έχουν μέσα τους τόσες πολλές στιγμές αγάπης, υποστήριξης και κατανόησης από τη φωτεινή και αξιόλογη μητέρα τους. Θα είναι πάντα ο φάρος στα σκοτάδια που θα έρθουν τα επόμενα χρόνια...
Είμαι ευγνώμων για όσα ζήσαμε και πρόσφερε ο ένας στον άλλο με όλη του την ψυχή.
Είμαι ευγνώμων για το ότι το Κέντρο Ξένων Γλωσσών που μαζί δημιουργήσαμε το 2008 είναι ανοιχτό και που βλέπω τους μαθητές της να με κοιτάζουν με τόση αγάπη. Νιώθω ότι τώρα η Ελένη χαμογελάει όπως σε αυτή τη φωτογραφία που μου ήρθε χθες από τον φίλο Νίκο Αθανασίου, ο οποίος την φωτογράφησε λίγο πριν έρθει στη ζωή μας ο καρκίνος.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους.
Τους κοντινούς και τους μακρινούς που είστε με κάποιο τρόπο όλοι δίπλα μας...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου