Οι Ιφιγένειες των κομμάτων…

«Άφθαρτους» επιλέγουν το κόμματα για τα ψηφοδέλτιά τους. Δηλαδή ανθρώπους που δεν έχουν εμπλακεί στην πολιτική. 
Η τακτική αυτή θυμίζει το ευφυολόγημα που συνδέει τον αριθμό των λαθών με τη εργατικότητα και την επαγγελματική ανέλιξη: «Όταν κάποιος δουλεύει πολύ κάνει πολλά λάθη. Όταν δουλεύει λιγότερο κάνει λιγότερα κι όταν δε δουλεύει, δεν κάνει λάθη. Όποιος δεν κάνει λάθη, προάγεται».
Είναι πραγματικά φοβερό, όταν στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων, τα κόμματα απαρνιούνται τον εαυτό τους. Όταν θυσιάζουν αφοσιωμένα και μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη στο βωμό της διεισδυτικότητας και της «ανανέωσης», ρισκάροντας τη φυσιογνωμία και τη συσπείρωση της κομματικής τους βάσης.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Στη ΝΔ ο πρώην Υπουργός Απόστολος Σταύρου αρνήθηκε να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο, διαμαρτυρόμενος για την τοποθέτηση του χθεσινού αντιπάλου Βασίλη Οικονόμου σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέβασε τον Κώστα Βάβουλα από τα Άνω Λιόσια και το Πάνο Ροδάκη από το Μενίδι, οι οποίοι έθεταν, πρόθυμα, τον εαυτό τους στη διάθεση του κόμματός τους στα πέτρινα χρόνια…
Φυσικά υπάρχουν και παραδείγματα συνέπειας. Το ΚΚΕ λχ, τιμά τα στελέχη του, εντάσσοντάς τα στα ψηφοδέλτια, παρόλο που η απόφαση ποιος θα εκλεγεί είναι, συνήθως, ειλημμένη.
Κι ενώ τα κόμματα δε διστάζουν να μετατρέψουν τα μέλη τους σε πολιτικές Ιφιγένειες, εκείνα αντιστέκονται. Παρά την αναλγησία των κομματικών μηχανισμών σέβονται και  τιμούν την ιδεολογία τους. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.  Ο Κώστας Βάβουλας κι ο Πάνος Ροδάκης δεν είπαν κουβέντα για την κατάφωρη αδικία που υπέστησαν. Ο Σπύρος Βρεττός του Κωνσταντίνου κατέβηκε στις Ευρωεκλογές και κατεβαίνει και τώρα με το ΠΑΣΟΚ, παρόλο που είναι δύσκολο να εκλεγεί, με τα σημερινά ποσοστά του κόμματος και μάλιστα στο ίδιο ψηφοδέλτιο με την υπουργοποιημένη Εύη Χριστοφιλοπούλου. Ο δικηγόρος Βασίλης Πήττας, κατεβαίνει, όπως πάντα, με κίνητρο την αφοσίωσή του στο ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά θα υπάρχουν αρκετές ακόμα περιπτώσεις, που μας έχουν διαφύγει…
Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει ελπίς. Όσο, βέβαια, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που μάχονται για τις ιδέες τους, κόντρα στον καιροσκοπισμό.
Έστω κι αν γνωρίζουν ότι ενδέχεται «ο κομματικός Εφιάλτης να φανεί στο τέλος κι οι Μήδοι, επιτέλους, να διαβούνε…»  

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου