Από καρδιάς για τη Χωματερή...

ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Τελικά τι γίνεται με τη Χωματερή; ρωτάει ο κόσμος, μετά τα πρόσφατα δημοσιεύματα.

Τίποτα περισσότερο από αυτό που γίνεται τα τελευταία πενήντα χρόνια. Όλοι συμφωνούμε ότι πρόκειται για ρυπογόνο δραστηριότητα. Η βρώμα που αναδίδει μας κλείνει στα σπίτια μας, χειμώνα-καλοκαίρι. Απειλεί την υγεία μας; Σίγουρα. Προκαλεί καρκίνο; Πιθανόν.

Αλλά όχι γιατί είναι κόλαση ραδιενέργειας όπως έγραψαν κάποιες ιστοσελίδες. Για τον απλούστατο λόγο πως αυτά που έγραψαν βασίστηκαν σε μελέτες του Δήμου Φυλής που έχουν αμφισβητηθεί από την αρμόδια Αρχή, δηλαδή την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ). Οι ίδιοι οι μελετητές ζήτησαν από το Δήμο να απευθυνθεί στην ΕΕΑΕ. Κι όταν το έκανε, η Αρχή, με επίσημο έγγραφο γνωστοποίησε ότι οι μελέτες δεν είναι έγκυρες. Αλλά και μετά το θόρυβο που προκάλεσαν τα δημοσιεύματα, με νέα ανακοίνωσή της, η ΕΕΑΕ τονίζει ότι δεν εναποτίθενται στη Χωματερή ραδιενεργά απόβλητα κι ότι το όρια της ραδιενέργειας είναι κάτω από αυτά που ορίζει η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Στη Βουλή κατατέθηκαν οι συνήθεις Ερωτήσεις κι ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος απάντησε ότι θα μετρηθούν εκ νέου τα επίπεδα της ραδιενέργειας.

Αλλά πως ξεκίνησε όλο αυτό το σίριαλ με τις δημοσιεύσεις και τις Ερωταπαντήσεις στη Βουλή;

Κάποιοι πήραν, με Εισαγγελική Παραγγελία, τις μελέτες από το Δήμο Φυλής και τις έδωσαν στον Τύπο, παρόλο που ο Δήμος τους ενημέρωσε, εγγράφως, ότι δεν είναι αξιόπιστες. Και δεν είναι άσχετοι. Κάθε άλλο, γιατί οι περισσότεροι κάνουν χρόνια αυτή τη δουλειά. Μάλιστα ένας εξ αυτών είναι ο σύζυγος της Αντιπροέδρου του Φορέα Διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής (ΕΔΣΝΑ), την περίοδο 2014-2019.

Όλα τα παραπάνω συνιστούν, μια πρωτοφανή πολιτική απάτη. Που δεν είναι τίποτα μπροστά στη συκοφαντία που έχουν εξαπολύσει, σε βάρος του Δημάρχου Χρήστου Παππού, που, αν μη τι άλλο, σέβεται το δικαίωμα στη διαφωνία. Είπαν λοιπόν ότι ο Παππούς καταχώνιασε τις μελέτες στο συρτάρι. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει, από τη στιγμή που έμαθε ότι δεν είναι έγκυρες;

Αλλά δε σταμάτησαν εκεί. Τον κατηγόρησαν ότι πρωτοστατεί στην επέκταση της Χωματερής κι ότι έχει σχέσεις με “σκουπιδοεργολάβους”. Κάτι ολότελα αναληθές, γιατί αρμόδιος για τη διαχείριση των απορριμμάτων είναι ο ΕΔΣΝΑ, δηλαδή ο Φορέας που εκφράζει την Περιφέρεια και όλους τους Δήμους της Αττικής κι όχι ο Δήμος Φυλής. Αν υποτεθεί ότι “οι σκουπιδοεργολάβοι” πρέπει να συναλλαγούν με κάποιον, γιατί αυτός πρέπει να είναι ο αναρμόδιος Παππούς;

Αλλά τότε γιατί στρέφονται εναντίον του Παππού; θα αναρωτηθεί, δικαιολογημένα κάποιος. Γιατί κάποιοι προσπαθούν, διαχρονικά, να χρησιμοποιήσουν τη δημοσιότητα για να αποκτήσουν ρόλο στη διαχείριση των απορριμμάτων. Χωρίς να μπορούν να εισφέρουν το παραμικρό, αφού στερούνται πολιτικής νομιμοποίησης και επιστημονικής γνώσης. Οι περισσότεροι δεν είναι καν Δημότες Φυλής...

Δε θέλω να παραστήσω τον ψυχολόγο, αλλά οι περισσότεροι έχουν άλλα στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Πιστεύουν ότι ο Παππούς είναι ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της εξουσίας και επιδιώκουν να του ασκήσουν πολιτική πίεση, με ότι αυτό συνεπάγεται...

Εν τω μεταξύ, όλη αυτή η ιστορία, όπως κι ανάλογες στο παρελθόν δεν άγγιξε, στο παραμικρό, την ουσία του προβλήματος. Η Χωματερή εξακολουθεί να λειτουργεί, ρυπαίνοντας κι απειλώντας τη Δημόσια Υγεία... Κι αλίμονο αν πάψει να λειτουργεί, έστω και με αυτό το μεσαιωνικό τρόπο. Αρκεί μια ολιγοήμερη παύση της λειτουργίας της για να οδηγήσει σε απόγνωση όλη την Αττική και φυσικά και το Δήμο Φυλής. Μην ξεχνάμε ότι κι εμείς εκεί εναποθέτουμε τα σκουπίδια μας...

Εδώ θα μπορούσε να κλείσει το άρθρο, αν στόχος του ήταν να σχολιάσει την επικαιρότητα. Αλλά τότε απλά θα έπαιζε το παιγνίδι αυτών που πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα, αφήνοντας το πρόβλημα στην άκρη.

Γιατί για κάποιους άλλους η Χωματερή είναι πρόβλημα προς λύση. Ο Παππούς, για παράδειγμα, ανέλαβε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του να αναπλάσει το αποκαταστημένο τμήμα της Χωματερής, με τη δημιουργία Πάρκου Πρασίνου και παραγωγής ενέργειας από φωτοβολταϊκά. Εκπόνησε μελέτη και με προσωπικό αγώνα εξασφάλισε 26 εκατ. Ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) για να την υλοποιήσει. Η δημοπράτηση του έργου θα γίνει στο αμέσως προσεχές διάστημα και όταν ολοκληρωθεί, θα εξασφαλίσει ηλεκτρική ενέργεια για τα νοικοκυριά του Δήμου.

Ναι, αλλά, θα πείτε, τι θα γίνει με τη λειτουργία της Χωματερής; Θα συνεχίσει να ρυπαίνει και να απειλεί την υγεία μας; Πολύ σωστή ερώτηση.

Αν αυτή η ερώτηση απευθυνθεί σε μένα, τότε η απάντηση θα είναι διπλή:

Ως Γενικός Γραμματέας του Δήμου Φυλής είμαι, ηθικά και νομικά, υποχρεωμένος να συνταχθώ με τις Αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, που μιλάνε, ξεκάθαρα για παύση της λειτουργίας της Χωματερής και όλων των εγκαταστάσεων του λεγόμενου Οργανωμένου Χώρου Διαχείρισης των Απορριμμάτων (ΟΕΔΑ). Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο έχουν την πολιτική νομιμοποίηση. Αυτή την εντολή έλαβαν από το εκλογικό σώμα. ΤΕΛΟΣ.

Αν όμως ερωτηθώ ως δημότης, που μάλιστα εκφράζει, δημόσια, άποψη από τα 18 του χρόνια, θα καταθέσω μερικές σκέψεις, για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα κι εξ αυτού, σε μια πρόταση για συζήτηση ανάμεσα στα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας.

1. Ο σημερινός τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων είναι ό,τι πιο βλαπτικό για το Περιβάλλον και τη Δημόσια Υγεία.

2. Στη Φυλή, εκτός από το χώρο εναπόθεσης των απορριμμάτων, δηλαδή τη Χωματερή, έχουν αναπτυχθεί παράλληλες εγκαταστάσεις, όπως το εργοστάσιο ανακύκλωσης, η μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το βιοαέριο και ο κλίβανος καύσης των νοσοκομειακών αποβλήτων. Αυτές οι μονάδες είναι κομβικές και είναι δύσκολη η μετακίνησή τους, αφού θα απαιτηθεί χρόνος, περιβαλλοντικοί όροι και χρήμα για τη μετακίνησή τους. Κάτι όχι και τόσο εύκολο στην κορεσμένη οικιστικά Αττική...

2. Η υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής ανήκει στην αρμοδιότητα της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας. Στο Δήμο Φυλής δεν πέφτει λόγος, όσο κι αν αυτό είναι άδικο. Άρα, μπορεί, εύκολα, να ληφθούν, ερήμην του, οι όποιες αποφάσεις.

3. Η διαχείριση των απορριμμάτων στη Φυλή εξυπηρετεί όλη την Αττική, αφού διώχνει από πάνω της μια ρυπογόνο δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την πίσω αυλή της, δηλαδή τη Φυλή.

4. Το 99% του πληθυσμού της Περιφέρειας βολεύεται από τη διαχείριση των απορριμμάτων στη Φυλή. Το 1%, δηλαδή εμείς, θέλουμε να φύγουν τα σκουπίδια. Όμως είναι προφανές ότι δεν μας ευνοούν οι συσχετισμοί δυνάμεων, γιατί ο πληθυσμός συνδέεται, άρρηκτα, με την πολιτική επιρροή. Με απλά λόγια, είναι αναπόφευκτο για την πολιτική εξουσία να συνταχθεί με το 99% κι όχι με εμάς...

4. Η ζωή έδειξε ότι το άτολμο και ευθυνόφοβο πολιτικό και αυτοδιοικητικό προσωπικό της Χώρας χρησιμοποίησε, διαχρονικά, τη σύγκρουση συμφερόντων γύρω από το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων για να μην το επιλύσει. Φοβούμενο το πολιτικό κόστος κέρδιζε χρόνο, διαιωνίζοντας τον συγκεκριμένο και απαράδεκτο τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων.

5. Τα “αμαρτωλά” αντισταθμιστικά συντηρούν, εδώ και χρόνια, το Δήμο Φυλής με το εργασιακό κόστος των 21 εκατ. Ευρώ ετησίως. Περίπου 1000 οικογένειες ζουν από την ...αμαρτία, σε ένα Δήμο που και προ της οικονομικής κρίσης είχε το διπλάσιο, από τον πανελλαδικό μέσο όρο, ποσοστό ανεργίας και ποσοστό ατόμων κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης από το Δήμο περιμένουν αποζημιώσεις για τις ιδιοκτησίες τους οι οικοπεδούχοι και πόρους ζωής γύρω στις 5 χιλ. άποροι συνδημότες μας.

Αυτά είναι τα δεδομένα. Και με βάση αυτά τα δεδομένα, πιστεύω ότι όσοι διαθέτουν κοινό νου, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, ακόμα κι αν γίνονταν οι ίδιοι Πρωθυπουργοί της Χώρας δεν θα μετακινούσαν ρούπι τη διαχείριση των απορριμμάτων από τη Φυλή. Αλλά τότε;

Είναι προφανές ότι πρέπει να αναζητηθεί ένα σχέδιο που θα ανακουφίσει περιβαλλοντικά τη Φυλή, μειώνοντας, όσο περισσότερο μπορεί, τις συνέπειες της διαχείρισης των απορριμμάτων στο Περιβάλλον και αποκαθιστώντας το χώρο που, ήδη, έχει υποβαθμιστεί. Αν το σχέδιο αυτό εξασφαλίσει οικονομικά οφέλη για το Δήμο Φυλής, ακόμα καλύτερα.

Υπάρχουν τέτοια σχέδια; Στο εξωτερικό σίγουρα ναι κι έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία. Είμαστε, δυστυχώς, η μόνη Χώρα στην Ευρώπη που έχει αναγάγει σε μείζον θέμα, τη διαχείριση των απορριμμάτων. Όλοι οι άλλοι το έχουν λύσει, προ πολλού. Αλλά επειδή δε γράφουμε την “Ιστορία της Διαχείρισης των Απορριμμάτων στην Ευρώπη”, το ερώτημα είναι αν υπάρχει στην Αττική.

Όντως, εδώ και λίγες μέρες υπάρχει ένα τέτοιο σχέδιο που συγκεντρώνει τις δύο στοιχειώδεις προϋποθέσεις. Εξαγγέλθηκε από την Περιφέρεια κι έχει τη στήριξη της Κυβέρνησης. Προβλέπει τρία σημεία διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική, ανάμεσα στα οποία και τη Φυλή.

Από τα αρνητικά του σχεδίου είναι ότι επιφυλάσσει στη Φυλή κεντρικό ρόλο. Αλλά, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, αυτό ήταν αναμενόμενο.

Τα θετικά δεν τα ξέρουμε. Τα υποθέτουμε. Αλλά δεν έχουμε επιλογές. Αν το πολεμήσουμε, τότε υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Το ένα είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, δηλαδή να συμβεί το χειρότερο δυνατόν. Το άλλο είναι να μας επιβάλουν τη λύση, κάτι που σημαίνει ότι θα χάσουμε κάθε δυνατότητα να διαπραγματευτούμε ενδεχόμενα οφέλη, περιβαλλοντικά, ενεργειακά ή οικονομικά. Έτσι, κατά την άποψή μου, δεν μπορούμε παρά να το υποστηρίξουμε. Μπορεί πολλοί να με αποκαλέσουν ηττοπαθή. Αλλά αν η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού τότε, απλά, είμαι ρεαλιστής.

Υπάρχουν κίνδυνοι; Πολλοί; Κι ο πιο μεγάλος είναι η ελληνική πολιτική πρακτική. Οι πολιτικοί δεν πολιτεύονται με πυξίδα το συμφέρον του τόπου, αλλά με την καριέρα τους. Έτσι το μεγάλο μειονέκτημα του σχεδίου είναι ότι προβλέπει την ολοκλήρωση της εφαρμογής του μετά τις Βουλευτικές και τις Περιφερειακές Εκλογές του 2023... Αυτό, χωρίς το παραμικρό πολιτικό ή αυτοδιοικητικό υπονοούμενο, το καθιστά ευάλωτο σε κάθε αλλαγή πολιτικής που μπορεί να προκύψει μετά τις εκλογές. Γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο για κανέναν.

Αντί λοιπόν να πελαγοδρομούμε, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απαιτήσουμε την ταχεία εφαρμογή του σχεδίου και τη σμίκρυνση του χρονοδιαγράμματος που έχει τεθεί, ώστε να ολοκληρωθεί πριν από το 2023. Αυτονόητο είναι ότι πρέπει να παρακολουθούμε σχολαστικά την εφαρμογή του.

Δεν ελπίζω ότι θα ενστερνιστούν αυτές τις σκέψεις όσοι, σε τοπικό επίπεδο, επενδύουν πολιτικά στη Χωματερή. Ήδη τα παπαγαλάκια τους άρχισαν το βρώμικο παιγνίδι, καλώντας τον Παππού να πάρει θέση για το σχέδιο, ώστε να του φορτώσουν το πολιτικό κόστος του λαϊκισμού τον οποίο υπηρετούν.

Αλλά πιστεύω ότι θα το ενστερνιστούν οι πολλοί, που έχουν τον κοινό νου και καταλαβαίνουν ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει. Ιδίως για το Περιβάλλον και για τη Δημόσια Υγεία...