Κέρκυρα, Cartwright, 12 framed prints from
Views in the Ionian Islands, 1821
 |
| Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου |
Στα τέλη του 1803, οι Σουλιώτες κατόπιν
συμφωνίας με τον Αλή εκκένωσαν το Σούλι, ύστερα από χρόνια μαχών και κατόπιν
αιματηρής (όπως κατέληξε) συνθηκολόγησης…
Το Μάιο του 1820 επήλθε οριστική ρήξη μεταξύ του Αλή και
Σουλτάνου Μαχμούτ Β' και οι Σουλιώτες βρήκαν την ευκαιρία να επανέλθουν στα
χωριά τους στις 12 Δεκεμβρίου 1820, αφού συμμάχησαν με τον πρώην
εχθρό τους. Όσο ζούσε ο Αλής, οι Σουλιώτες παρέμειναν πιστοί του σύμμαχοι,
αποκρούοντας τις δελεαστικές προτάσεις του Χουρσίτ Πασά, που είχε
διαταχθεί από τον Σουλτάνο να εξολοθρεύσει τον ομόλογό του των Ιωαννίνων.
Όταν ο Αλής φονεύθηκε (17 Ιανουαρίου 1822), οι Σουλιώτες συνέχισαν να
μάχονται τους Τούρκους υπό τον Μάρκο Μπότσαρη. Μόνο μετά
τη συντριβή των επαναστατημένων Ελλήνων στη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822), αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν
(28 Ιουλίου) και να
εγκαταλείψουν και πάλι το Σούλι στις 2 Σεπτεμβρίου 1822. Οριστικά αυτή την φορά.
Διασκορπίστηκαν στον ελληνικό χώρο και προσέφεραν πολύτιμες
υπηρεσίες στον Αγώνα. Στο τέλος της Επανάστασης μόλις 200 Σουλιώτες είχαν
επιζήσει.
Από τα 11 χωριά του Σουλίου, μόνο η Σαμονίβα κατοικείται
σήμερα, από ανθρώπους, που δεν έχουν καμία σχέση με τους Σουλιώτες, ενώ
σώζονται τα ερείπια του Κουγκίου και του φρουρίου της Κιάφας.
Σουλιώτες
στο Σταυρό Κερκύρας από το 1804!
Κέρκυρα, Cartwright, 12 framed prints from
Views in the Ionian Islands, 1821
Καταγραφές Σουλιώτικων
ονομάτων, της περιόδου 1830 - 1832
Στο Σταυρό ( σε αυτές τις χρονολογίες) αναφέρονται έξη (6) επώνυμα Σουλιωτών (όπως αναφέρετε στο βιβλίο «Σουλιωτών γενεαλογίες», του Κ.Δ. Καραμούτσου, από τις Εκδώσεις «Παπαζήση»). Αυτά είναι...
• Σεχάτης Κίτσος του Ιωάννη.
• Ζαμπλάκος Αντώνης και Ζαμπλάκος Γιάννης του Νικολάου (αδέλφια).
• Μορφακιώτης Κίτσος και Μορφακιώτης Θανάσης (αδέλφια).
• Βλάχος Χρήστος.
• Πανταζής Γάννης.
• Παναγιωτακης Διαμαντής (παπάς).
Λέγεται ότι οι Σουλιώτες που εγκαταστάθηκαν στο Σταυρό κάθονταν στο «Αγνάντι» και αγνάντευαν τα Ηπειρώτικα βουνά (!) ...γι' αυτό και αυτή η ονομασία.
Να σημειωθεί ότι οι οικισμοί (τουλάχιστον τα Κομιανάτα και τα Λουκάτα), προ υπήρχαν ως «ισχυρές» θέσεις. Γι' αυτό ακριβώς, ήρθαν εδώ οι Σουλιώτες να εγκατασταθούν... δεν θα πήγαιναν να μείνουν στο «πουθενά»!.
Σας παραθέτουμε την σελίδα με την αναφορά του Πυργόσπιτου των Πανταζέων (1804 - 1807) και μετέπειτα (1845) «Γιωτάκη»... Το μικρό «Σουλιώτικο φρούριο» βρίσκετε ανάμεσα στα Κομιανάτα και τα Δαφνάτα, κτισμένο πάνω σε μια μεγάλο βράχο. Από την μία μεριά «κοιτά» τον κάμπο και από την άλλη «κοιτά» στο δρόμο που οδηγεί από το «Αγναντι» στα Κομιανάτα. Ας σημειωθεί ότι σπίτια των «Πανταζέων» κτίστηκαν και μέσα στα... ακόμα πιο παλαιά, Κομιανάτα.
Σημερινά «Σουλιώτικα» ονόματα Σταυριωτών... εκείνη την εποχή, τα συναντάμε στην γύρο περιοχή, όπως...
• Μπαλανίκας Αποστόλης και Αθανάσης (αδέλφια), στο Βιρό.
• Παγκρατιώτης Χρήστος, στο Αρβανιτοκάναλο.
• Μπέλος Γιώργος και Κωσταντής του Νικολάου (αδέλφια), στις Μπενίτσες.
• Πανταζής Νάκος & Νάκου Κατερίνη (συζ.) στη Γαρίτσα.
«Πανταζαίους» βρίσκουμε και στο Μαντούκι όπου εγκαταστάθηκαν πολλοί Σουλιώτες και Παρά Σουλιώτες.
Είναι ξεκάθαρη η καταγωγή τους από το Σούλι και το Παρά Σούλι - «Τόσκεσι».
Στο Μαντούκι έχουμε και τις πιο πολλές καταγραφές, μια και οι «Πανταζαίοι» ήρθαν (μαζί με τους άλλους Σουλιώτες) από την Πάργα (Άνοιξη του 1804) όπου είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο. Καταγραφές όπως...
• Πανταζής Γιάννης, από το Τόσκεσι - Παρά Σουλιώτης, 1818.
• Πανταζής Φώτης, Σούλι, 1818.
• Πανταζής Αθανασης, Σούλι , 1818.
• Πανταζής Κίτσος, από το Σούλι, 1818.
• Πανταζής Aναστάσης, από Σούλι, 1818.
..............................................................
Σήμερα πιθανόν να υπάρχουν και άλλα Σουλιώτικα ονόματα στο Σταυρό... αυτά μπορεί να εμφανίσθηκαν στην πορεία του χρόνου (από επιγαμίες) ... ή κάποια να χάθηκαν επειδή δεν υπήρξαν αρσενικά παιδιά, επειδή μετοίκησαν, ή επειδή επικράτησαν παρατσούκλια.
http://palies-foto-stavriotes-arion.blogspot.gr/2008/05/foto_1564.html
Σημ.: Κάποιοι Σουλιώτες και παρασουλιώτες γύρισαν στην απέναντι γη (Θεσπρωτία), μέσα από τα χρόνια.
Όχι μόνο από τα Επτάνησα, αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας όπου πήγαν αργότερα.
Κάποιες φορές με άλλα επώνυμα και βέβαια σε παρασουλιώτικους οικισμούς (ίσως και της απώτερης καταγωγής), μακριά από το αγαπημένο τους Σούλι!
Στο Σταυρό ( σε αυτές τις χρονολογίες) αναφέρονται έξη (6) επώνυμα Σουλιωτών (όπως αναφέρετε στο βιβλίο «Σουλιωτών γενεαλογίες», του Κ.Δ. Καραμούτσου, από τις Εκδώσεις «Παπαζήση»). Αυτά είναι...
• Σεχάτης Κίτσος του Ιωάννη.
• Ζαμπλάκος Αντώνης και Ζαμπλάκος Γιάννης του Νικολάου (αδέλφια).
• Μορφακιώτης Κίτσος και Μορφακιώτης Θανάσης (αδέλφια).
• Βλάχος Χρήστος.
• Πανταζής Γάννης.
• Παναγιωτακης Διαμαντής (παπάς).
Λέγεται ότι οι Σουλιώτες που εγκαταστάθηκαν στο Σταυρό κάθονταν στο «Αγνάντι» και αγνάντευαν τα Ηπειρώτικα βουνά (!) ...γι' αυτό και αυτή η ονομασία.
Να σημειωθεί ότι οι οικισμοί (τουλάχιστον τα Κομιανάτα και τα Λουκάτα), προ υπήρχαν ως «ισχυρές» θέσεις. Γι' αυτό ακριβώς, ήρθαν εδώ οι Σουλιώτες να εγκατασταθούν... δεν θα πήγαιναν να μείνουν στο «πουθενά»!.
Σας παραθέτουμε την σελίδα με την αναφορά του Πυργόσπιτου των Πανταζέων (1804 - 1807) και μετέπειτα (1845) «Γιωτάκη»... Το μικρό «Σουλιώτικο φρούριο» βρίσκετε ανάμεσα στα Κομιανάτα και τα Δαφνάτα, κτισμένο πάνω σε μια μεγάλο βράχο. Από την μία μεριά «κοιτά» τον κάμπο και από την άλλη «κοιτά» στο δρόμο που οδηγεί από το «Αγναντι» στα Κομιανάτα. Ας σημειωθεί ότι σπίτια των «Πανταζέων» κτίστηκαν και μέσα στα... ακόμα πιο παλαιά, Κομιανάτα.
Σημερινά «Σουλιώτικα» ονόματα Σταυριωτών... εκείνη την εποχή, τα συναντάμε στην γύρο περιοχή, όπως...
• Μπαλανίκας Αποστόλης και Αθανάσης (αδέλφια), στο Βιρό.
• Παγκρατιώτης Χρήστος, στο Αρβανιτοκάναλο.
• Μπέλος Γιώργος και Κωσταντής του Νικολάου (αδέλφια), στις Μπενίτσες.
• Πανταζής Νάκος & Νάκου Κατερίνη (συζ.) στη Γαρίτσα.
«Πανταζαίους» βρίσκουμε και στο Μαντούκι όπου εγκαταστάθηκαν πολλοί Σουλιώτες και Παρά Σουλιώτες.
Είναι ξεκάθαρη η καταγωγή τους από το Σούλι και το Παρά Σούλι - «Τόσκεσι».
Στο Μαντούκι έχουμε και τις πιο πολλές καταγραφές, μια και οι «Πανταζαίοι» ήρθαν (μαζί με τους άλλους Σουλιώτες) από την Πάργα (Άνοιξη του 1804) όπου είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο. Καταγραφές όπως...
• Πανταζής Γιάννης, από το Τόσκεσι - Παρά Σουλιώτης, 1818.
• Πανταζής Φώτης, Σούλι, 1818.
• Πανταζής Αθανασης, Σούλι , 1818.
• Πανταζής Κίτσος, από το Σούλι, 1818.
• Πανταζής Aναστάσης, από Σούλι, 1818.
..............................................................
Σήμερα πιθανόν να υπάρχουν και άλλα Σουλιώτικα ονόματα στο Σταυρό... αυτά μπορεί να εμφανίσθηκαν στην πορεία του χρόνου (από επιγαμίες) ... ή κάποια να χάθηκαν επειδή δεν υπήρξαν αρσενικά παιδιά, επειδή μετοίκησαν, ή επειδή επικράτησαν παρατσούκλια.
http://palies-foto-stavriotes-arion.blogspot.gr/2008/05/foto_1564.html
Σημ.: Κάποιοι Σουλιώτες και παρασουλιώτες γύρισαν στην απέναντι γη (Θεσπρωτία), μέσα από τα χρόνια.
Όχι μόνο από τα Επτάνησα, αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας όπου πήγαν αργότερα.
Κάποιες φορές με άλλα επώνυμα και βέβαια σε παρασουλιώτικους οικισμούς (ίσως και της απώτερης καταγωγής), μακριά από το αγαπημένο τους Σούλι!
 |
| Ο Νίκος Χατζητρακόσιας, φανερά συγκινημένος, με τη Μαρίνα που κρατάει, περιχαρής, το πτυχίο της από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο |
 |
| Η Μαρίνα με τους συμφοιτητές της λίγο πριν δώσουν τον όρκο αποφοίτησης |
Η χαρά που δίνουν στους γονείς τα παιδιά, όταν αποφοιτούν
από το Πανεπιστήμιο, δεν περιγράφεται.
Είναι η στιγμή της δικαίωσης για τους κόπους και για τις θυσίες
τους. Γιατί μπορεί τα παιδιά να είναι οι πρωταγωνιστές, όμως η υποστήριξη των
γονιών παίζει μεγάλο ρόλο.
Αυτή τη δικαίωση ένιωσε ο αναπλ. Δήμαρχος και Πρόεδρος της
Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Νίκος Χατζητρακόσιας στην αποφοίτηση της
κόρης του Μαρίνας από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Ένας άνθρωπος που όχι μόνο
βρέθηκε κοντά στα παιδιά του σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αλλά που για
χάρη τους ενεπλάκη με το γονεϊκό κίνημα.
Σε αυτή την κορυφαία στιγμή της ζωής του λύγισε, στην
κυριολεξία, από συγκίνηση.
Δικαιολογημένα γιατί η Μαρίνα προσπάθησε και τα κατάφερε με τον
καλύτερο τρόπο, ανοίγοντας νέους δρόμους στη ζωή της.
Φυσικά τώρα αρχίζει μια νέα προσπάθεια, αλλά με τα δείγματα
γραφής που έχει δώσει είναι βέβαιο ότι θα σταδιοδρομήσει.
Της το ευχόμαστε ολόψυχα, όπως και σε όλα τα παιδιά που
δίνουν το δικό τους αγώνα, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Και κυρίως να μη
σταματήσει να προσφέρει στους γονείς της χαρές, γιατί το αξίζουν.
Όσο για το Νίκο Χατζητρακόσια συνεχίζει να κερνάει φίλους
και γνωστούς. Όσοι δεν του έχετε ευχηθεί, ακόμα, έχετε ένα επιπλέον κίνητρο!
Στην φωτό που ακολουθεί η πτυχιούχος Μαρίνα με τη μητέρα της
Ελένη Σπύρου.
 |
| Φωτό αρχείου - Ο Δήμαρχος Φυλής Χρήστος Παππούς στην καλοκαιρινή γιορτή του Παιδικού Σταθμού της Χασιάς |
Ο Δήμαρχος Φυλής και Πρόεδρος του Παιδικού Σταθμού της Δημοτικής Ενότητας Φυλής Χρήστος Παππούς έχει την τιμή την ερχόμενη Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου στις 18:30 να προσκαλέσει τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών στο Δημαρχείο “Νίκος Λιάκος”.
Σκοπός της συνάντησης είναι, η γνωριμία με τους γονείς και η αλληλοενημέρωση σε θέματα που αφορούν στην εκπαίδευση των παιδιών αλλά και στην επίλυση των όποιων προβλημάτων, με στόχο τη διαρκή βελτίωση της καθημερινότητάς και της καλής φιλοξενίας τους στον Παιδικό Σταθμό.
(Με στόχο την καλύτερη ενημέρωση των γονιών οι προσκλήσεις θα σταλούν και προσωπικά)
Η άμεση ανταπόκριση, η ενεργή συμμετοχή και η έκφραση της Κοινωνικής Αλληλεγγύης αποτελούν προτεραιότητα για τον Εκπαιδευτικό Υγειονομικό Σταθμό ΕΕΣ Άνω Λιοσίων, ο οποίος μετά τις καταστροφικές συνέπειες των καιρικών φαινομένων που έπληξαν πρόσφατα τους κατοίκους της Δυτ. Αττικής, συγκέντρωσε αγαθά πρώτης ανάγκης για την ενίσχυση των πληγέντων.
Η παράδοσή τους έγινε την Τρίτη 21/11/2017 στους συλλόγους του Δήμου που συμμετέχουν στη συγκέντρωση αγαθών για τις πληγείσες περιοχές της Δυτ. Αττικής και στη κα Λένα Κουλούρη Ρόδη αντιπρόεδρο του Συλλόγου Νέων Δήμου Φυλής, στο χώρο του Υγειονομικού Σταθμού.
Τη βούληση του για την οριστική τακτοποίηση των εργαζομένων της Δημοτικής Επιχείρησης Ραδιοφωνίας και την ένταξή τους στο Δήμο εξέφρασε ο Δήμαρχος Φυλής Χρήστος Παππούς κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου το βράδυ της Πέμπτης 23 Νοεμβρίου.
“Εγώ και οι συνεργάτες μου παλεύουμε για το ζήτημα των Δημοτικών Επιχειρήσεων από το 2008” επεσήμανε ο Δήμαρχος ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στις παρεμβάσεις που έγιναν τόσο από την πλευρά του Δήμου όσο και από το Υπουργείο Εσωτερικών ώστε να βρεθεί νομική λύση, στα ζητήματα που είχαν ανακύψει.
“Μετά και την τελευταία πρόσφατη εγκύκλιο εκτιμώ ότι σε συνεργασία με την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ζωή Αρβανιτάκη και τη Νομική Υπηρεσία θα προχωρήσουμε τις διαδικασίες και θα φέρουμε το θέμα προς ψήφιση κατά την οποία πιστεύω πως θα έχουμε ομόφωνη απόφαση” υπογράμμισε ο Δήμαρχος Φυλής Χρήστος Παππούς.
Ιδού τι ακριβώς είπε
Ιδού τι ακριβώς είπε
... επεσήμανε ο από το βήμα του Αγίου Στυλιανού Ζεφυρίου ο Αρχιμανδρίτης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ.κ. Μακάριος
