ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΑΣ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ ΣΤΟ “Polis Art Café”
Ανάμεσα σε συγγραφείς, ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων αλλά και καλούς φίλους, η συγγραφέας μίλησε για το νέο της βιβλίο του οποίου πηγή έμπνευσης ήταν, η λεβεντογέννα Κρήτη. Η Νατάσα δεν έκρυψε πως η "Βροχή πάνω στην Πέτρα" κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά της ενώ υπήρξε εκπληκτική όταν εξομολογήθηκε στο κοινό της, πως δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή χωρίς έρωτα κι αγάπη, αισθήματα που αναβλύζουν και στο νέο της έργο.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη βραδιά της παρουσίασης στο στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου“Polis Art Café” (Πεσμαζόγλου 5)
Εκδότης: ΜΑΤΙ
 |
| Την βραδιά άνοιξε ένας άνθρωπος, που έχει συμβάλει αποφασιστικά στις παρουσιάσεις εκατοντάδων νέων εκδόσεων, ο εκδότης Βασίλης Χατζηιακώβου |
 |
| Στολίδια της βραδιάς τα παιδιά του Συλλόγου Κρητών Φυλής |
 |
| Ο επικεφαλής τη παράταξης Ενότητα Πολιτών Σάββας Σάββας δεν θα μπορούσε να λείψει από το πλευρό της Νατάσας σε αυτή τη σημαντική στιγμή της συγγραφικής της πορείας |
 |
| Ο Αντιδήμαρχος Ζεφυρίου Γιάννης Μαυροειδάκος βρέθηκε κοντά στη συντοπίτισσα του συγγραφέα... |
 |
| ... και χάρισε το βιβλίο της, στη σύζυγό του Δώρα, για την οποία η Νατάσα έγραψε ειδική αφιέρωση |
 |
| Η επιστήθια φίλη της Νατάσας Φωτεινή Κόκκινου βρέθηκε κοντά της κι αυτή τη φορά |
Yπό τους ήχους της Κρητικής λύρας και του λαούτου, στον ατμοσφαιρικό χώρο του “Polis Art Café” στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 14 Μαρτίου, η παρουσίαση του νέου βιβλίου της συντοπίτισσας μας Νατάσας Γκουτζικίδου, «Βροχή πάνω στην Πέτρα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ.
 |
| Η συγγραφέας Νατάσα Γκουτζικίδου μιλά για τα μονοπάτια της έμπνευσης που την οδήγησαν στην Κρήτη και στη "Βροχή πάνω στην Πέτρα" |
Την βραδιά άνοιξε καλωσορίζοντας τον κόσμο, ένας σπουδαίος άνθρωπος των Ελληνικών γραμμάτων, που έχει συμβάλει αποφασιστικά στις παρουσιάσεις εκατοντάδων νέων εκδόσεων, ο εκδότης Βασίλης Χατζηιακώβου, ο οποίος μίλησε για τη Νατάσα με λόγια από καρδιάς.
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε με τρόπο μοναδικό ο ηθοποιός Αντώνης Ραμπαούνης, ενώ τη βραδιά στόλισαν τα παιδιά των χορευτικών Τμημάτων του Συλλόγου Κρητών του Δήμου Φυλής. Στο Λαούτο ήταν ο Χρήστος Μακριδάκης και στη Λύρα ο Γιάννης Μακριδάκης
 |
| Αγαπητά παιδιά της πόλης των Άνω Λιοσίων οι, από αριστερά (και δεξιόστροφα) Γιάννα Παπασταματίου, Ιωάννα Λιόση, Θοδωρής Τσέλας και Γιάννης Καλαμπάκας βρέθηκαν κοντά τη Νατάσα |
 |
| Η Φωτεινή Κόκκινου είχε εγκάρδια συνομιλία με τον Σάββα Σάββα |
 |
| Η συγγραφέας ανάμεσα σε καλές φίλες |
 |
| Η Νατάσα υπέγραψε τα βιβλία της με κέφι, από την αρχή ως το τέλος της βραδιάς |
 |
| Ο Γιάννης Βάθης ανάμεσα στη Φωτεινή και στον Σάββα |
 |
| Ο Δημοσιογράφος - Συγγραφέας Ηλίας Προβόπουλος που σε λίγες μέρες θα παρουσιάσει το νέο του έργο, βρέθηκε στο φιλόξενο χώρο του “Polis Art Café”και παρακολούθησε την εκδήλωση με ενδιαφέρον |
"Σύμπτωση σίγουρα, η παρουσία της Εύης Τριανταφύλλου με το ίδιο ντύσιμο στα κόκκινα και στα μαύρα, με τον αρχηγό της «Αριστοκαρτικής Αναρχίας» Βασίλη Χατζηιακώβου στο Polis Art Café, στην παρουσίαση του βιβλίου της Νατάσας Γκουτζικίδου (Εκδόσεις «Μάτι»).Ο αρχηγός δεν αντιγράφεται ποτέ…" σχολίασε για το φωτογραφικό στιγμιότυπο ο δημιουργός του Ηλίας Προβόπουλος
ΒΡΟΧΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
Συγγραφέας: ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥΕκδότης: ΜΑΤΙ
Περίληψη
Κρήτη, 1928. Η Χρυσάνθη καμαρώνει τα τρία αγόρια της, που ανδρώνονται βλέποντας τα κύματα του Λιβυκού πελάγους, σε μια γη που στάζει θρύλους και παραδόσεις. Ο Μίνωας κάνει όνειρα για τα δώρα που θα χαρίσει στην παιδική του φίλη, τη Μάγια, ενώ την ίδια στιγμή ο Τηλέμαχος και ο Γιώργης σχεδιάζουν την επόμενη σκανδαλιά τους, πάντα υπό το βλέμμα του αυστηρού πατέρα τους και του γενάρχη παππού τους. Καθώς ο χρόνος τρέχει ανελέητα, μια δυνατή φιλία –ή μήπως ένας παράφορος έρωτας– χτίζεται πάνω στα βράχια μιας σπηλιάς και μια βεντέτα από τα παλιά, ντυμένη με όρκους σιωπής, απειλεί ζωές και σημαδεύει ό,τι με κόπο δημιουργήθηκε. Στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γράφεται μια από τις πιο δυνατές ιστορίες ηρωισμού και τα παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια για να παρασύρουν με την ορμή τους όποιον βρεθεί μπροστά τους. Μια τυπική κρητική οικογένεια όπου βασιλεύει ο νόμος του πατέρα, όπου η μάνα γίνεται ασπίδα για τα παιδιά της, και τρία αγόρια μεγαλωμένα τόσο ίδια, μα στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Τι θα συμβεί όταν τα μυστικά αποκαλυφθούν; Αντέχει ο έρωτας την απόσταση, τον χρόνο και τον πόνο που γεννά η αλήθεια; Μπορεί ένα θανάσιμο παρελθόν να συμφιλιωθεί με το παρόν και να γεννήσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον;
Λίγα λόγια για τη Συγγραφέα Nατάσα Γκουτζικίδου
H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννημένη το 1980 στην Αθήνα, μοιράζει την καρδιά της μεταξύ Αθήνας και Διδυμοτείχου. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σήμερα διατηρεί την δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού. Όπως συνηθίζει να λέει δουλεύοντας δίπλα στα παιδιά, διατηρείς και ο ίδιος την παιδικότητά σου. Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, "Το μυστικό των αλόγων", από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία για ν' ακολουθήσουν "Ο χορός της νύμφης" (2008), "Της φωτιάς και του έρωτα" (2010), "Άγγελοι πολέμου (2011), "Θυμήσου πόσα μου χάρισες" (2012, εκδ. Δυάς) και "Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή" (2013). Έχει συμμετάσχει, επίσης, στη συγγραφή του ταξιδιωτικού-πολιτιστικού λευκώματος με τίτλο "Οίκαδε", ενώ έχει κυκλοφορ'ησει κι ένα παιδικό παραμύθι με το ψευδώνυμο Ζωή Ρέμου (Γη, το σπίτι μου!).
Βιβλιοκριτικές για τη ΒΡΟΧΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
http://www.artsandthecity.gr/article/Book-Review:-Brochi-pano-stin-Petra--Natasa-Gkoutzikidou/17280/
Η συγγραφέας Νατάσα Γκουτζικίδου, παρά το νεαρό της ηλικίας της, είναι πολυγραφότατη και καταπιάνεται με αρκετά λογοτεχνικά είδη. Το νέο της βιβλίο «Βροχή πάνω στην Πέτρα» κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ.
Η κυρία Γκουτζικίδου επιλέγει να γράψει για την Κρήτη και θεωρώ πως κάνει μια ιδιοφυή επιλογή. Πρόκειται για έναν από τους πιο ελκυστικούς τόπους της Ελλάδας, με υπέροχους ανθρώπους, έντονη παράδοση –μέχρι και σήμερα- και βέβαια απίστευτο παρελθόν και ιστορία. Αυτή λοιπόν η επιλογή της, η οποία μπορεί να φαντάζει εύκολη αφού καταπιάνεται με έναν τόσο γοητευτικό τόπο, είναι που δημιουργεί και τις συγγραφικές δυσκολίες. Η Κρήτη και οι άνθρωποί της δεν είναι κάτι εύπεπτο στην κατανόηση και την ανάλυσή τους. Πόσο μάλλον όταν καλείσαι να γράψεις ένα λογοτεχνικό κείμενο τοποθετημένο χρονικά σε μια δυσχερή ιστορικά περίοδο. Η συγγραφέας μας αφηγείται για το νησί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘30 και μας προσφέρει μια εμπειρία για την εποχή του πολέμου, της αντίστασης, της Κατοχής.
Η ιστορία μας εισάγει στις ζωές των μελών της οικογένειας Αρχοντάκη. Τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν και διαχειρίζονται τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, καθώς βέβαια και τις αποφάσεις που καλούνται να πάρουν, όχι μόνο με αφορμή τον πόλεμο στην πατρίδα τους, αλλά κυρίως τον πόλεμο μέσα στην οικογένειά τους. Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο έρωτας της Μάγιας και του Μίνωα μοιάζει αναπόφευκτος αλλά και ανέφικτος. Παραμένει όμως αλώβητος και αιώνιος.
Ομολογώ πως ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου έμεινα εντυπωσιασμένη. Λατρεύω τις ιστορίες που έχουν ως αναφορά την Κρήτη –μιας και είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας μου- αλλά και τα πολυπρόσωπα λογοτεχνικά κείμενα με έντονα ανθρωποκεντρικά στοιχεία. Το «Βροχή πάνω στην Πέτρα» είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Βαθιά ανθρωποκεντρικό, σε εισάγει βίαια σε έναν κόσμο μυστηρίου και αναζήτησης. Η συγγραφέας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο να μεταφέρει στον αναγνώστη όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων, καθώς και στο να αποτυπώσει με αληθοφάνεια και ρεαλισμό τις αντιδράσεις και τις αλλαγές των χαρακτήρων.
Ωστόσο σε κάθε βιβλίο υπάρχει κάτι, μια μοναδική λεπτομέρεια που το κάνει να ξεχωρίζει και σε οδηγεί στο να αποφασίσεις πως έχεις αναμετρηθεί αναγνωστικά με ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό έργο. Ίσως για κάποιους, στο συγκεκριμένο βιβλίο, αυτό το κάτι να είναι ο έρωτας της Μάγιας και του Μίνωα. Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι η Χρυσάνθη, που αποτελεί έναν από τους πιο λεπτοδουλεμένους χαρακτήρες που έχω διαβάσει ποτέ μου.
Για εμένα όμως, αυτό που ξεχωρίζει έντονα στη «Βροχή πάνω στην Πέτρα» είναι ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας διαχειρίζεται τις κοινωνικές νόρμες και τα στερεότυπα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου στον συγκεκριμένο τόπο. Ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει την έρευνα, τη μελέτη και την ανάλυση που έχει προηγηθεί της συγγραφής, καθώς και την πρόθεση να μεταφερθεί η ιστορία από την συλλογική κοινωνική αναπαράσταση στην ατομική και το αντίστροφο. Μαγική η αλληλεπίδραση κοινωνίας-ανθρώπου αλλά και του διπόλου Μάγιας-Μίνωα, το οποίο συμβολίζει τη σύγκρουση του πρέπει και του θέλω αλληλένδετα.
Το «Βροχή πάνω στην Πέτρα» είναι ένα υπέροχο βιβλίο που από την ανάγνωση της πρώτης κιόλας σελίδας, νιώθεις να αιωρείται ένα παράξενο πέπλο για τη μοίρα των ηρώων. Ηρώων που μπορεί ακόμη να μην έχεις γνωρίσει, αλλά ανησυχείς ήδη γι’ αυτούς. Ηρώων στους οποίους μπορείς να αντικρίσεις τον εαυτό σου. Ηρώων που θα βρίσκονται πάντα μέσα στην καρδιά σου.
Μαρία Μπακάρα
Δεν μου είναι εύκολο να μιλάω για βιβλία που έχουν γράψει άνθρωποι που αγαπάω κι εκτιμώ. Από τη μία φοβάμαι μήπως φανώ υπερβολικά συγκρατημένη, προκειμένου να μην παρεξηγηθώ, ενώ από την άλλη φοβάμαι μήπως έτσι κι αλλιώς θεωρηθεί πως η άποψή μου επηρεάζεται από το προσωπικό συναίσθημα ή και από την “ανάγκη” να μιλήσω θετικά για το έργο ενός φίλου.
Παρ' όλα ταύτα θεωρώ πως έχω καταφέρει μέχρι σήμερα να διαχωρίσω το συναίσθημα από τις εκτιμήσεις μου. Αυτό, λοιπόν, σκοπεύω να κάνω και σήμερα, μιλώντας για ένα πολυαγαπημένο βιβλίο, μιας αγαπημένης φίλης, μιας εξαιρετικά ταλαντούχας συγγραφέως και ιδιαίτερα πολυγραφότατης παρά το νεαρό της ηλικίας της. Φυσικά, αναφέρομαι στηΝατάσα Γκουτζικίδου και το νέο της μυθιστόρημα , “Βροχή πάνω στην πέτρα”.
Μια παραδοσιακή κρητική οικογένεια που ζει κάτω από το σκοτεινό πέπλο μιας παλιάς βεντέτας και των μυστικών που αυτή κρύβει. Μια οικογένεια που ο λόγος του πατέρα είναι νόμος ο πραγματικός της στυλοβάτης, όμως, είναι η μάνα. Ένα νεαρό αγόρι, ο Μίνωας. Ένα νεαρό κορίτσι, η Μάγια. Μια φιλία χρόνων που μέλλει να εξελιχθεί σ' έναν μεγάλο έρωτα που η ζωή όμως δεν μοιάζει να θέλει να τον αφήσει ν' αναπτυχθεί και να επιζήσει. Οι δρόμοι τους χωρίζουν άδοξα και ο καθένας τους χαράζει την δικιά του πορεία. Όμως τα χρόνια περνούν οι δυο τους θα ξανασμίξουν χρόνια μετά, πάλι στον τόπο τους, στην Κρήτη τους, στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που το μόνο που πετυχαίνει είναι να περιπλέξει ακόμα τα πράγματα με την σκληρότητά του αλλά και με τις αλήθειες που φέρνει στο φως. Κάπου εκεί έρχεται η στιγμή ν' αντιμετωπίσει ο καθένας από τους ήρωές μας τους δαίμονές του, αλλά και τα φαντάσματα ενός παρελθόντος που δεν ήξερα πως τους κυνηγούσε.
Η Νατάσα μας μεταφέρει στην όμορφη Κρήτη, με αφετηρία της αφήγησής της την δεκαετία του '30, ταξιδεύοντάς μας στα χρόνια του πολέμου, της Κατοχής, της αντίστασης των Κρητικών έναντι των Γερμανών, φτάνοντας μέχρι την μεταπολεμική εποχή όπου και ο κύκλος της ιστορίας των ηρώων της κορυφώνεται και ολοκληρώνεται. Και μέσα από το ταξίδι αυτό, η συγγραφέας μάς αποδεικνύει περίτρανα πως γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία και τους ήρωές της και πως τα περίπλοκα μονοπάτια της ζωής τους που διασταυρώνονται με τρόπους ποικίλους και μυστήριους, οδηγούν όλα σ' ένα σημείο απόλυτα μελετημένο, συγχρονισμένο και ισορροπημένο και πάνω απ' όλα, άψογα δομημένο γιατί το να βρεις ψεγάδια στην δομή μιας τέτοια ιστορίας είναι το πλέον εύκολο όμως η ιστορία της Νατάσας, δεν έχει κανένα.
Αν έπρεπε να περιγράψω με μία και μόνο λέξη το “Βροχή πάνω στην πέτρα”, θα μπορούσα πολύ εύκολα να επιλέξω και η λέξη αυτή δεν θα ήταν άλλη από ανθρωποκεντρικό. Σαφέστατα και η εποχή στην οποία εξελίσσονται τα γεγονότα έχει μεγάλο ιστορικό αλλά και κοινωνικό ενδιαφέρον, στοιχεία που η συγγραφέας φαίνεται πως έχει μελετήσει καλά αφού μας μεταφέρει όχι μόνο το κλίμα της εποχής αλλά και βασικές ιστορικές λεπτομέρειες που βοηθούν στο χτίσιμο της μυθιστορίας, αλλά και την αντίληψη, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης και περισσότερο, του τόπου της Κρήτης, που είναι ξεχωριστός και ιδιαίτερος. Όμως, παρ' όλα ταύτα, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι, οι αντικρουόμενοι χαρακτήρες τους, τα κοινά και διαφορετικά τους θέλω, η αλληλεπίδρασή τους μέσα στην κοινωνία, την οικογένεια, αλλά και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Κι ενώ είναι πολύ εύκολο όταν μια ιστορία είναι πολυπρόσωπη να σε μπερδέψει, η ιστορία της Νατάσας είναι αληθινή και ξεκάθαρη.
Εκεί που ιστορία συναντά την μυθιστορία, εκεί που η πραγματικότητα παντρεύεται με το παραμύθι, εκεί που ο πόλεμος συγκρούεται με τη ζωή, εκεί που τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά εναντιώνονται στον έρωτα, γεννήθηκε το "Βροχή πάνω στην πέτρα". Γραμμένο με ρεαλισμό αλλά και με συναίσθημα, μεταφέροντάς μας το κλίμα μιας ταραγμένης μεν, πολύ σπουδαίας στην σύγχρονη ελληνική ιστορία δε, ένα βιβλίο που μιλάει όχι μόνο για τον έρωτα αλλά για την αγάπη και τις δεκάδες μορφές που αυτή μπορεί να εκφραστεί, που μας προσφέρει μοναδικά ψυχογραφήματα και μια ιστορία κεντημένη με τέχνη που κρίνεται στις λεπτομέρειες και οδηγεί σ' έναν αποθεωτικό φινάλε, το μυθιστόρημα αυτό της Νατάσας μας συγκαταλέγεται πλέον στα αγαπημένα μου της ελληνικής λογοτεχνίας. Και θα το ξαναπώ, αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι αγαπώ τη Νατάσα, αλλά με το ότι αγαπώ τη δύναμη της πένας της και το πως αυτή με κάνει να αισθάνομαι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου